Liefde en menslike natuur

Liefde is nie natuurlik deel van my nie. Dikwels is daar sterk gevoelens teenoor sekere mense diere en dinge, maar ek twyfel al meer of sulke gevoelens liefde is. Dit is soms weggesteekte eie belang en soms dood eenvoudig misleidend en maak ook dat mens onderskeid tref tussen mense.

Die toets van liefde kom, lyk my, waar, die teenoor wie jy negatiewe gevoelens of geen gevoel het nie, jou pad kruis.

Ek werk al lank saam met Mosambiekers en het al baie positiewe en negatiewe gevoelens ervaar. Teleurstellings is oor die lang termyn meer as vreugdes.

Dikwels moet ek myself herinner dat God die wêreld lief het sonder onderskeid. Soms is die mense wat die meeste negatiewe gevoelens ontlok dikwels juis hulle wat die grootste potensiaal het. Hierdie is 'n redelik konstante stryd. Die liefde wat ons vir mense het is dikwels juis die liefde waar jou gevoelens en natuurlike reaksies opgeoffer moet word.

Ek kom in die week in 'n baie plattelandse gemeente van die IRM. Ons is regtig moeg na dae se werk en het weer 8 ure in baie warm weer op 25km per uur paaie gery. Dit het al donker geword, skielik begin dit reën. Die bakkie is baie onbetroubaar en my program is so dat ek met die terug ry van daar nie vertragings kan bekostig nie, dan mis ek my vliegtuig na RSA. Ons ry die bos in waar selfoon sein verdwyn, die pad stompe in het en die bakkie se ligte is baie swak. Ons kry 'n lorrie wat vassit en ek vat 'n groot kans om deur 'n landery rondom te ry.

Daar aangekom, word ons gevra om dadelik met toerusting te begin tot 10uur die aand.

Here, watter sinvolle toerusting kan ek gee sonder tyd om na die mense te luister? Die mense se verwagtinge is heeltemal anders as dit wat nou sinvol aangebied kan word.

Soos baie keer is die Here se antwoord: wees lief vir hulle met My liefde, en ek sal die res doen. Já, Here ek weet, maar dit is nie wat ek nou voel nie en my natuur sien alles wat nou nie aanvaarbaar is nie en onmoontlik is vir my om te oorkom. My seun, jy weet mos dat dit my liefde is en dat dit doen wat jy nie eers kan begin doen nie.

Die Here werk daardie aand op wonderlike maniere en ek kan geen krediet daarvoor vat nie. Die gesprek is uniek vir die induvidue se omstandighede en die verduidelikings wat ek gee is vol van God se liefde. Dit is heel anders as wat ek nog ooit gedoen het, en ek weet, dat die Here weet wanneer om vir wie wat te sê. Om alles te kroon is daar 'n paar mense wie se dankbaarheid net uitborrel teenoor ons. Twee ou bekendes kan nie ophou om my te bedien nie. Skielik is God vir my lief deur hulle en Hy streel my moeë gees met nuwe vervulling. Alle eer aan Hom wat dien en werk soos geen mens in 'n menslike natuur kan nie.

Die volgende dag kon ek meer intensoneel oorgee en gaan Hy voort om dit weer eens te doen soos hoe Hy dit in al 5 die ander gemeentes gedoen het op hierdie besoek.

Mens sal seker altyd met hierdie misleidende en negatiewe gevoelens sukkel. Sommige goed wat jou natuur begin sê is so vals en sleg, dat ek dit nie eers hier wil noem nie. God deur die genade van Jesus en die werking van Sy wonderlike Gees, sal nie seker nie, maar definitief voort gaan om vir die wêreld lief te wees en dit deur ons korrupte wesens bly doen. Aan Hom die eer.

Soos die liedjie die Houtkruis ook uitwys. Dit was nie ‘n lekker sentimentele gevoel wat Jesus gevoel het aan die kruis nie. Die kruis is die plek waar ons leer wat liefde is.

Entre Lagos besoek

Na 'n goeie gesprek kom ons agter dat daar nog nie verstaan word wat liefde is nie.

Op 'n stadium vra ek wat Jesus sou doen as hy hier gewoon het. Hy sou na Sy huis kyk in Sy tuin werk, maar wat sal Hy nog gedoen het?

Een antwoord was dat Hy dalk vir hulle geld sou gee. Hy weet nie.

Dit is 'n baie plattelandse gebied, maar hier is heelwat kerke. Dit wys waar die area se denke is oor Christenskap.

Verder tel ek op dat hier nie eenheid is nie. 

Hoe verduidelik mens eenheid as die woord liefde nie gaan help nie. Op die ou end praat ons eintlik baie diep oor vergifnis. Eers erkenning dat ons foute maak en sonde doen. Daarna die ses stappe van hoe om vergifnis te vra en dan hoe seer ons onsself maak deur met wrokke rond te loop. Die Jesus verhaal aan die kruis is die fondasie vir vergifnis. Dit kom uit genade van Hom af. Dan ook hoe die Gees en 'n intieme verhouding met Hom ons in staat stel om te vergewe, foute te erken en nederig te wees in die proses. Hy bewerk in ons wat ons self nie in staat is om te doen nie. Gesprekke gaan dieper as wat ek verwag het en terugvoer wys dat die Gees wel in harte gewerk het.

Nou kon ek terug kom na die woord liefde, want saam met die doodgaan en prys gee van jouself, is vergifnis deel van liefde.

Dit wat uit mense se oë straal en hoe mense interaksie met mekaar het, is regtig aanmoedigend. 

Huisbesoek verrassings in Magodane

Dit was vandag 44 grade in Maganja da Costa tydens die uitreik na die Magodane gemeente  van die IRM.
Die program was eerstens 'n besinning oor 'n Bybelteks, dit het vinnig verander in 'n gesprek oor gister se uitreik na huise. Daar was net te veel opgewondenheid daaroor.
Een groep het 'n familie se huis besoek waar daar siekte was en die vrou kon nie vir haar familie sorg nie. Die kerk se vrouens het vinnig die mielies begin stamp sommer so tydens hulle huisbesoek. Die mans is toe in die veld in om brandhout te gaan haal om te help. Almal deel hulle opgewondenheid, want die gemeenskap praat almal oor die besoek.
By 'n ander huis het hulle 'n weduwee gekry wat al oud en siek was. Toe hulle haar uitvra oor hoe dit gaan wou sy eers nie praat nie, want verduidelik sy, hulle kan tog nie al die probleme oplos nie. Hulle moedig haar toe aan om te praat want hulle kan ten minste vir haar bid. Toe het sy vertel dat sy sukkel om te oorleef en nie veel in die huis het nie. Daar was wel water anders sou hulle gaan water haal. Hulle het toe weer brandhout vir haar ook gaan haal en met die terugkom by die kerk het hulle in 'n groep gesit en gepraat om Sondag almal 'n bydrae van kos te maak sodat hulle dit vir haar kan vat.
Die lekker is dat hulle almal getuig van hoeveel die gemeenskap hulle waardeer het.
'n Ander vrou staan toe op en vertel van 'n vrou wat ook swaarkry aan die ander kant en dat sy sterk daaroor voel om by haar huis om te gaan en vir haar kos te gaan haal. Die ander spring toe ook in om bydraes te maak. Skielik kon ons haar aanmoedig, want sy het die Gees in haar gehoor en daarop reageer en boonop die ander daarvan vertel. Ons wag nie meer vir leiers om die wil van die Here te soek nie, want die Here lei die gemeente deur almal.
Die ander goeie ding is dat die nuwe dominee 2 dae terug aangekom het en deel geneem het aan al die prosesse oor die drie dae. Hy is entoesiasties om die Here se leiding in die gemeente ernstig te neem en dus na almal te luister en mekaar reg te help waar nodig.
Die drie dae het begin deur ons wat vir mekaar gesê het dat die HERE my herder is, nie die kerk of vrees of enige iets anders nie. Ons volg Hom en Hy sorg vir ons. Hier teen die einde word dit aanmekaar deur leiers herhaal, Die Here is ons Herder en almal moet dit weet.
Soos baie dinge moet die leringe en nuwe gedrag deur tyd getoets word, maar hoe lekker is dit nie om deel te wees van mense wat kort kort Ah-Ha momente beleef het.

Mosambiek roeping

Ek is besig om te leer dat 'n roeping nooit afgehandel word nie. Dit is dinamies en gaan dikwels deur tye van twyfel. Soms verander dit rigting en enige verandering het iets van aflê en seer in dit, gelukkig ook, opwinding en kinderlike verwagting van iets wat nuut is.
Die Here se roeping vir Mosambiek is net weer bevestig toe ek dit nie verwag het nie.
Mens raak meer en meer sensitief vir die fisiese uitdagings van die lewe in Mosambiek. Vandag weer erg gesukkel. Toe ek die vis skottel kry was dit te donker om te sien wat ek skep en kry toe drie vissies se koppe in plaas van lywe. Die eerste een het heel goed af gegaan, die tweede het gesukkel en die derde was genade. Verder voel mens nie altyd asof jy mense lief het nie, jy moet jou liefde elke keer weer ontdek. Liefde kom nie van self, baie jare maak dit nie vanselfsprekend.
Vandag se gesprekke was heeltemal aan my oor gelaat vir 3 ure lank. Dit is die warmste dag tot dusver en so kan ek aangaan. Op 'n stadium was ek net lekker moeg. Die laaste 40 minute kom die Here en neem oor, en Hy doen dit entoesiasties en almal neem deel. Diep stories uit die oorlog kom na vore waar ouderling besef dat die stem wat hom daar gelei het om op te staan en deur die koeëls weg te stap, die Here was.
Die basiese waardes en evangelie kry lewe deur stories soos net die Heilige Gees kan bewerk. Wat egter vir my uit staan is die band tussen ons en die bevestiging van my roeping. Hoe sinvol die Here hierdie interkulturele interaksie gebruik vir Sy Koninkryk. Ek kan dit nie in woorde sit. Toe twee ouderlinge aandring dat hulle wil bid, sit ek met trane en luister, alhoewel ek dit weg steek.
Daar is soveel kulturele leuens baie raak vas gevat en verstaan in die gesprekke oor twee dae. Verder stuur ons hulle met 'n goeie verstaan op huisbesoek en weet hulle gaan dit goed doen en hulle groepe goed begelei. Toe die 3 ure verby is, wou niemand loop nie.

Geloofs gemeenskap

Binne gemeentes het ons soms verhoudings wat maak dat dit lekker is om mekaar Sondag te sien. Daar word lekker gesels en soms saam gekuier in klein groepe en soms selfs saam gekamp en uit gereik.
In ons tradisie is die verhoudings soms in familie terme beskryf soos broer en sister. Tog in die algemeen word daar baie maskers gebruik. Maskers is mos nie verkeerd nie, mens kan tog nie alles met mekaar deel nie. As mens aan jou geloofsgemeenskap of kerk dink, dan sien mens die strukture van die gemeenskap en die gebou. Ons voel ons moet sekere reëls nakom en sekere waardes lewe as ons by mekaar is. Die gevolg daarvan is dat maskers bevorder word. Oor die algemeen vanuit my kultuurgroep gepraat, is daar baie uitdagings en gebrokenheid in ons gesinslewens. Ons in die geloofsgemeenskap in die algemeen sien mekaar maar min en daarom is dit logies dat daar nie sterk vertrouens verhoudings is nie. Ons dink aan 'n plek wat ons respekteer, want dit herinner ons aan God. Ons moet dit deel van ons lewens maak en ons kinders probeer leer om ook kerk toe te gaan.Ons ken mekaar nie in diepte nie, behalwe vir die paar wat in selgroepe is of saam op 'n bediening dien wat mekaar dikwels sien en nie net in vergader modus nie. Oor die algemeen gebruik ons die woord kerk en gemeente met die idees van samekomste, gebou, stukture, waar daar 'n sekere respek vir God is.
Daar is wel die paar mense mense wat ons nader leer ken het en waaroor ons anders dink, maar dit is nie die algemeen nie. Dink maar aan hoe min mense deur hulle kerk strukture sulke verhoudings bou waar daar intimiteit en vertroue is en waar die verhoudings tot voordeel van ons lewens is. Waar ons mekaar aanmoedig reg help as nodig ens.
Met dit in gedagte, wil ek tog aanmoedig dat ons 'n poging moet aanwend om na mekaar anders te kyk. 

Ek wil die gedagte bevorder om oor die kerk te dink as 'n familie, sodat die eerste gedagtes wat opkom sal wees: broer, sister, ma, pa, ouma, oupa, oom, tannie, broer en sister se kinders en Pa met 'n hoofletter. In 'n familie gebeur dinge anders, en voel ek anders teenoor die lede. As ek so dink, dan begin ek ook anders te praat, om te gee en wil ek meer betrokke wees om die gebrokenheid gesond te help maak, en die vreugde van ander lede te bevorder. Gelukkig is God deel van die familie en word dit dus moontlik om gesond te word. Jesus is werklik die broer wat antwoorde het.
In Mosambiek moet mense dikwels hulle aardse familie verlaat en dan moet die kerk daar wees om 'n beter familie te wees as die biologiese familie, want dit word die enigste familie. Ek onthou 'n ouderling wat 'n a-ha moment gehad het hieroor en gesê het: Nou verstaan ek wat kerk is!
Onthou, dat ons dikwels die enigste familie is vir baie mense en ons interaksie en verhouding moet baie leer oor wat familie is! Die Bybel is vol daarvan, wees lief vir mekaar en deur ons liefde vir mekaar sal die wêreld weet....
Hierdie familie het 'n roeping en is ingestel op 'n gemeenskap rondom en tussen ons en ver van ons wat dit nie ken nie. Ons gaan nie na die samekomste om te soek na 'n goeie familie gevoel vir ons self nie, maar ons is deel van die gemeenskap van gelowiges om dit te gee vir ander in die familie, en ook buite die familie. Hierdie baie besonderse eenheid, soos die Bybel ook daarvan praat, is iets wat mens kry deur dit vir ander te gee. God is 'n God van verhoudings en dit word realiteit deur dieselfde Gees wat ons deel met mekaar.

Multi kulturele lewe

Wat kan ek verwag?

Inter kulturele verhoudings is in wese ongemaklik. Een van die redes glo ek is die manier van dink wat deur elke mens se kultuur gevorm word. Hoe verder mens hieroor uitvind hoe meer besef mens die geweldige verskil in wêreld beeld werklik is.
Dit is soos die man wat onder die boom sit die hele dag. 'n Verbyganger vra of hy nie tyd mors om so heel dag daar te sit nie. Hy antwoord toe dat hy nie tyd mors nie, hy maak tyd.
Hoe meer mens ingaan op hierdie verskille in verstaan, ontdek mens dat dit net die punt van die ysberg is. Van hier kan verder die hoekom vraag gevra word en dan word daar dieper verskille in denke ontdek. Op stadiums kan mens nie meer verstaan nie.
Mens is wat jy dink en daarom is elke mens uniek en die verskille in kulturele agtergrond, maak die verskille net soveel groter.
Die verskille bring ook groot uitdagings vir kommunikasie. Só kan jy dink iemand stem saam met jou standpunt, maar eerstens verstaan die persoon jou woorde baie anders as wat jy bedoel het en tweedens word ja gesê nie weens saamstem nie maar om jou te respekteer en so verhouding te behou. Jy voel dalk goed oor die ooreenkoms en is baie beïndruk met die persoon, net om later agter te kom dat die kommunikasie nooit dieselfde verstaan gedeel het nie.

As Christen wil mens tog goeie inter kulturele verhoudings bou, maar die uitdagings is groot. Nie net die verhouding self nie, maar ander mense se menings en houdings, maak dit soms nog moeiliker.
Wat help, is om van die begin af ongemak en konflik as inherent aan interkulturele verhoudings te aanvaar. Dit klink snaaks, maar daar is 'n baie groter kapasiteit van eerlik te kommunikeer oor die ongemak en verskille. Ek beleef groot eerlikheid hieroor wat seker deel is van 'n Christus gesindheid.
Verder beskou ek die bou van interkulturele verhoudings in RSA as 'n opdrag van elke Christen. Ek aanvaar almal verstaan dat dit nie 'n wet is nie maar uit liefde vir God, ons land en alle mense, soos Jesus dit vir ons kom leer het met Sy lewe. Ons as God se kinders moet eenvoudig voor loop hiermee en dit intensioneel doen, want ander gaan dit nie sommer doen nie. Die wat dit wel probeer doen, kan dit nie so effektief doen soos 'n persoon wat lewe met die vrugte van God se Gees nie. Liefde, blydskap, vrede, geduld, vriendelikheid ens.
Die proses het noodwendig seerkry as 'n mede reisiger. As mens egter dit aanvaar en ook by Jesus leer hoe om dit te hanteer, dan raak die seerkry juis die bewys van die opregtheid, want wie sal seer kry en steeds nie opgee nie? Dit breek grense en word genoem liefde.
Die wat leer om teleurstellings en seer kry te verwag en te hanteer, ontdek diepte vervulling en vreugde wat ons nooit op 'n ander manier sou kon beleef nie. Dit is regtig skatte van 'n lewe met Jesus. Dit is volgens my, 'n belewenis van die vervulling van die Heilige Gees.
Ter opsomming: As ek van die begin af die ongemak van interkulturele verhoudings aanvaar as 'n gegewe, dan het ek dit baie makliker gemaak. Elke Christen sal hieraan deelneem in reaksie op God se liefde vir Suid Afrika.
Seën vir almal.

Kerkleiers se worsteling oor die toestand van Gereformeerde kerk in Mosambiek

Venstertjie op 'n Mosambiek kerk vergadering

Hier is van my notas oor die vergadering. Die gedeelte oor die motorfietse is om 'n aanvoeling te gee van wat in so 'n vergadering gebeur. Die tweede gedeelte is volgens my die belangrikste gesprekspunt wat bespreek is. Die vergadering was twee volle dae lank.

Motorfietse

Die geld vir twee motorfietse is gegee en die sinode moet besluit waar om dit te gebruik. Hulle het toe die motorfietse gekoop en vra die sinode vir wie dit moet gaan. Daar is twee gedagte rigtings. Die een groep sê dat ons die dominees moet help wat die swaarste kry en die verste afstande het om te ry. Die ander groep staan daarvoor dat ons moet voort gaan met die lys. In die begin het omtrent alle dominees motorfietse gekry en dit het op ‘n stadium gestop, ons moet nou verder gaan met daardie lys.

Dit het ‘n lang gesprek afgegee en op die ou end is gesien dat daar nie ‘n konsensus daaroor gaan wees nie. Op die ou end was daar 8 wat sê dat dit volgens die lys uitgedeel moet word en 7 wat sê dit moet gaan waar dit die nodigste is.  Die saak het net verder uitgerek totdat daar besluit is om die een volgens die lys te gee en die ander een volgens nood.

Hierdie gesprek was voor die gesprek oor visie en ek het probeer om hier die koninkryks gedagte oor te dra a die eerste prioriteit, maar dit het nie ‘n verskil gemaak nie.

Op die ou end is die een gegee vir ‘n dominee wat dit regtig nodig het ds Nunes. En toe die lys ondersoek word val dit toe op ds Joao Herbarth. Toe hy, wat in Mocuba is, dit hoor het hy aansoek gedoen om die motorfiets eers te gee vir ds Tuvuliua van Calane wat swaarkry en dat hy eers later ‘n motorfiets kan vat. Hy kan net nie nou oor sy hart kry om die motorfiets te vat terwyl daar ander is wat so swaar kry nie.

Gesprek met Tumbine sinode oor ondersteuners se rol.

Hierdie gesprek het ek my eie strategie gebruik, ek bid maar dat die Here dit sal regmaak.

Het agter gekom dat dit nie help om by die sinode se swakhede te begin om te kyk waar ondersteuners kan inskakel nie. Het eerder by visie begin.

Het wel gesê dat sekere pogings tot vandag nie werk nie. Die Deca se plant projek lewer nie die resultate wat ons wou hê nie. Chiconono se probleme is nog nie opgelos. Mediese projek sukkel met diefstal en ander probleme, maar die ondersteuners is almal toegewyd om die kerk te ondersteun so goed hulle kan.

Om egter te weet waarheen ons gaan moet ons eers kyk na wat ons van die Here hoor, ons heel belangrikste taak is vir die toekoms. Wat ons in die eerste plek die jaar wil bereik.

Moderator: Ons visie is om die Noorde te bereik met die evangelie en dan selfs oor die grense te gaan met die proses. Die projekte wat ons het in die gemeente is om die kerk te help sodat die kerk dit kan doen. Ons probleem met DECA is ons self en ons manier van werk. Ons kry dit nie reg om resultate te kry nie. Miskien moet RSA ons hier met idees help.

Ouderling: Visie is baie belangrik. Hier tussen ons gemeentes is daar plekke waar die evangelie nog nie gekom het nie. Die sinode se vervoer is swak. Verder het ons projekte ook nog nie ander plekke bereik nie. Ons het hulp nodig waar ons dit nie regkry nie.

Dominee: Projekte moet ons help om daar ver te bereik.

Moderator: Ons sentrale visie is evangelisering. Die hele sinode stem hier saam. Projekte ondersteun die visie. As die projekte dan nie reg kry om ons hier te help nie, moet ons ander maniere kry om ons visie te bereik.

Dominee: Ons visie is die koninkryk van God, as ons baie projekte het maar nie die koninkryk van God bereik nie, dan het ons niks. Evangelisasie is ons eerste doel.

(ek dink dit is nogal goed dat evangelisasie gesien word as groter prentjie en die rol van projekte so ingekleur word. Die fokus skuif duidelik van projekte as visie. Dit is so ver ek weet die eerste keer dat dit so duidelik uitkom. – Ek het na die inleiding niks verder deelgeneem nie).

Vise Moderator: Ons ondersteuners kan ons help hoe die projekte kan funksioneer. Wat dink ons vennote oor die terrein wat ons het by DECA en hoe ons dit wil bereik?

Hier het ek verduidelik dat projekte ondersteun moet word en ons probeer om die probleme daar op te los. Daar is voorstelle gemaak waarop antwoorde gesoek word, maar dit is nodig om meer te hoor oor die visie van evangelisasie. Daar is baie van die gemeentes wie se lidmate nie evangeliseer nie en besig is om agteruit te gaan. Hoe kan ondersteuners saam loop met die visie?

Alg Secretaris: Ons het vanaf ons opleiding nooit met mekaar gepraat oor hoe ons die werk moet doen nie. Elke dominee doen maar hoe hy die beste dink om te doen. Sommiges doen herlewings byeenkomste en ander weer nie.

Drie jaar terug het ons begin dink aan die noorde om daar uit te reik. Ons het net gevra wie is beskikbaar om daar te werk. Die wat hulle name gegee het is gestuur sonder om vir hulle te sê wat hulle daar moet doen. Hulle word selfs gekritiseer oor wat hulle doen.

Dit gesê moet ons evangelisasie voorop stel.

(Ons moet nie aanvaar dat ons inhoud van die woord evangelisasie dieselfde is as wat bedoel word nie. Tweedens moet ons hier duidelik hoor die onsekerheid wat dominees het oor wat hulle moet doen in hulle gemeentes).

Ouderling: In wyks gemeentetjies is daar baie swakhede, soos bv ‘n ouderling wat nou al baie jare die leiding neem en niemand toelaat om enige iets te doen nie. Hy doen alles en besluit alles. Baie mense vlug uit die kerk agv die soort swakhede.

Ouderling: Baie wyks gemeentes verloor hulle jeug. Leiers maak bv nie ruimte vir jeug om deel te word van die leierskap nie. Hulle word dikwels geen geleenthede gegee nie.

In die verlede was daar baie opleiding, maar dit gebeur nie meer gereeld nie. Jeug het nodig om te verstaan wat die kerk is, sodat daar ‘n toekoms kan wees.

Dominee: Wys op die belang van dominees wat mekaar moet help en saam moet werk met idees.

Dominee: Daar is ‘n tekort aan materiaal om te gebruik.

Ouderling: Bevestig dat dit mense help as daar besoekers kom om dieselfde lering te gee as wat hulle dominee gee. Nou het hulle baie meer vertroue daarin. Daar is in die verlede sulke besoeke gedoen waar een persoon oor finansies praat, ‘n ander oor gesin wees en ander onderwerpe. Die groep gee saam opleiding en dit het baie trefkrag. Hierdie soort opleiding het ongelukkig nou opgehou. Dit sal beter wees as dit weer kan gebeur.

Vise moderator: aanbidding en gebed is ‘n stryd. Daar is ‘n vyand.

Sekretaris: In die verlede is die ETE opleiding gedoen in die kerk en daarna het Espanor dit begin doen en het die kerk opgehou. Visie moet in die Sondag skool by die kinders begin en daarvandaan uitbrei.

Dominee: Die belangrikste is evangelisering, vennote kan help met projekte maar evangelisering bly belangrikste.

Dominee: Ons is besig om ons jeug te verloor. Ons wil graag weet hoe gaan dit met die jeug in RSA se kerke. Sal hulle kan help.

Danie: Verduidelik die agteruitgang van baie gemeentes en die kerk in die algemeen wat baie lidmate verloor. RSA het nie die antwoorde nie en die antwoorde wat daar werk sal nie noodwendig hier ook werk nie. Tog kan gesprekke met mekaar oor dieselfde stryd dalk goeie gevolge hê en kan ons dalk verteenwoordigers uit die sinode in RSA kry wat met die jeug werk wat ons kan besoek en saam kan gesels oor die uitdagings. Selfs iets saam doen.

Danie: Ek word gevra om gesprek af te sluit. Omdat die gesprek nog ver van klaar is en daar nog baie daaroor wil praat, maar nie tyd het nie, ons dit dalk aan die dagbestuur opdra om met dit wat ons gese het iets na die tafel te bring en dan te sien hoe RSA vennote kan inskakel by die sinode se planne. Verder het ek die moderator gevra om daar waar swak verhoudings tussen dominees bestaan, hulle saam te roep en sake te help besleg dat ons mekaar kan vergewe en weer een kan word. As ons dit nie doen nie, gaan samewerking tussen dominees nie werk nie. 

Tekens van ‘n Tradisionele lewensstyl in Afrika

Op die lughawe in Blantyre gesels ek met ‘n eienaar van ‘n “marinda” voertuig wat ek dink ‘n Toyota is. Hy gebruik die voertuig as ‘n taxi en ons praat oor die prys om na die grens by Mulanje te ry. Hy vra eers sy vriend waar watter prys om te vra. Sy vriend sê toe in Chewa dat hy op 60 moet begin, dit is nou 60 000 Malawi Kwacha. Ek antwoord  toe met 35, en hy antwoord toe baie vinnig dat wat dan van 45. Ek sê toe wat van 40. Hy aanvaar toe 40.

Eers ry ons na die vulstasie met ‘n ‘n ATM sodat ek die geld kan trek en gelukkig is die ATM aan lyn en kry ek die geld. Ek koop toe vir ons elkeen ‘n pakkie koekies en water.

In die voertuig gesels ons toe oor die voertuig en hy gesels baie lekker saam. Ek vertel toe ook waar ek werk en vir wie. Hierdie interaksie tussen ons is belangrik om te verstaan waar die openheid tussen ons vandaan gekom het.

Hy vertel toe van ‘n vrou vir wie hy ook na Mosambiek gery het en met die invra vertel hy vir my die storie. Dit is ‘n vrou wat ‘n paar maande terug op die lughawe vir hom gehuur het om haar in Mosambiek in te vat na ‘n plek suid van Milange met die naam Posto Shire, want daar bly ‘n bekende tradisionele geneser. Die man verskaf medisynes vir omtrent enige iets. (Medisyne beteken nou allerhande snaakse goed wat  mens iewers begrawe of op iets smeer of in kos sit, wat ookal) Die vrou is van Lesotho, maar kom uit die Kaap waar haar man suksesvol werk by ‘n lykshuis. Sy het by hom gaan bly met ‘n kind en hy versorg vir hulle, maar sy kan nie kinders kry by hom nie. Ek weet nie of dit die rede is van haar ongelukkigheid nie, maar sy kom vra medisyne vir die geneser of toordokter om haar man dood te maak dat sy al sy besittings kan kry. Verder ook medisyne om ander se geld te kan kry. Sy glo dat sy deur hierdie medisyne ‘n baie ryk onafhanklike vrou gaan word wat kan doen net wat sy wil.

Hulle kom toe by die man baie ver in die bos na baie sleg paaie en ek weet nie wat die onderhandelinge was nie, maar sy het dit alles met haar man se geld gedoen met die storie dat sy vir haar familie kom kuier in Malawi en vir hulle moes help. Die geneser gee toe vir haar die medisyne en daarmee is sy terug na RSA.

‘n Maand later is sy terug wat sy was onseker of sy die medisyne reg gebruik het, want daar het niks gebeur nie. Haar man lewe nog. Die geneser vertel toe vir haar dat die medisyne nou nutteloos is, want dit is verkeerd gebruik en hy kan haar nie verder help nie. Sy is toe terug en blykbaar het sy later weer gekom, want sy het uitgevind van ‘n beter geneser in Mangochi Malawi. Sy is nou na hom toe om te sien of sy nie by hom medisyne kan kry wat beter sal help nie.

Die goeie deel van die gesprek is natuurlik die openheid en onveroordeelde verhouding tussen ons, maar ook die gesprek tussen ons oor die evaluering van die hele situasie in die lig van ‘n gedeelde christenskap. 

Goedhartigheid

Hierdie woord in Grieks beteken om 'n goeie aanvoeling te hê oor wat om in elke omstandighede te doen. Dit wat goed en reg is. Goed en reg is nie altyd lekker en gemaklik nie. God laat soms toe dat ons swaarkry, want Hy is goed en weet wat goed is vir ons.
Die ander ding van goedhartigheid is dat dit baie onselfsugtig is, want as jy wil weet wat goed is vir 'n ander dan moet jy baie fyn luister en ingestel wees op die ander se behoeftes, gevoelens, vrese en wat vir daardie omstandighede goed sal wees.
Daar is ook 'n wederkerigheid in goedhartigheid, want dit gebeur in groepe net soveel as wat dit oor die individu gaan. 'n Familie of geloofs gemeenskap is goedhartig teenoor mekaar. Daar is dus 'n bewustheid van wat is goed vir die groep, want wat goed is vir die groep is ook goed vir die individu.
Goedheid gaan gepaard met baie opoffering, selfs vernedering.
Goedhartigheid is 'n manier van dink en vra baie konsentrasie en luister vermoeëns. Menswees wat genoeg dissipline ingeoefen het dat eie drange en gevoelens weg geskuif kan word ter wille van die groep. Jyself is natuurlik ook belangrik en daaraan moet ook aandag gegee word wanneer dit goed is om dit te doen, maar 'n goedhartige mens weet wanneer dit goed is om van jouself ook te kan vergeet wanneer dit deur die groep of omstandighede nodig is om dit te doen. Wanneer dit goed is om dit te doen.

Maart 2017 Besoek program

Date	Description
18-19 March	Go to Pretoria talk to Hein about Americans
20-21 March	Go to Blantyre and sleep over
22 March	Travel to Milange
23 March	Rest orientation meeting
24 March	Drive to Chionono may be sleep in Muembe
25 March	Visit Muembe for the day. Do some visits in town. Sleep Chiconono
26 March	Visit Mavago and sleep over in Mavago
27 March	Afternoon drive back to Chiconono
28 March	Visit Chiconono
29 March	Drive to Muapula and sleep there
30 March	Visit Muapula and sleep over
31 March	Drive to Entre Lagos and sleep over there
1 April	Visit Entre Lagos and sleep over.
2 April	Drive to Milange
3 April	Keep one day to stay over an extra day where necessary
4 April	Rest
5 April	Meeting with Executive of synod
6-7 April	Meeting with synodical committee
8-12 April	Youth conference or visit to an congregation
13-15 April	May be meeting with FEBA radio
16-19 April	Drive back to Cape Town.

Christian transformation of communities in Asia

Ek deel hierdie graag, want dit praat oor dieselfde goed wat ook in Handevat se visie is vir Noord-Oos Mosambiek 

SE Asia Today

More recently, a ministry we are connected with that serves in SE Asia has seen similar results.[5] In 2005, Tai Ping village was a typical poor rural community: everyone was hungry most of the time, the houses had dirt floors and mud walls. There were no latrines. People rarely washed. Few children went to school. The people were sick, hungry, and illiterate. Most importantly, they suffered from spiritual poverty. They had a saving faith in Christ, but no knowledge of a divine plan for their lives.

Through a simple training program the people learned that Jesus died not only so they could go to heaven, but also to reconcile and restore all things (Colossians 1:19-20; Revelation 21:5). They learned that God’s plan is for them to grow mentally, physically, spiritually, and socially (Luke 2:52), that God had given them resources and abilities He wanted them to use to show His love to others. They began to help those in need with food or simple gifts.

They plowed and harvested fields for the sick. They built houses for widows and orphans. They built roads to their farming areas. Farmers could grow enough rice to feed their families and to sell. Their income increased 5 to 10 times. Eventually they even built a bridge. The government was so impressed they invited the local TV station to film a news story on the church.

Eventually, the government built a school for the community as a reward for all their hard work. Now, all their children attend through high school, and for the first time ever, a number of children are attending university.

The church learned that God gave them their bodies, thus physical health mattered to God. They learned hygiene and the treatment for common illnesses. The community’s health began to transform. Neighbors saw the health of the church members improve and began to do imitate their practices. Soon, everyone in the community was using a latrine, washing before eating and cleaning their homes. Every household began gardening and eating vegetables. Today people are rarely sick. Children no longer die from diarrhea.

They learned what Scripture says about the roles of husbands and wives. They stopped beating their wives and began to show them love. Wives learn to treat their husbands with respect, and parents to show affection to their children.

People in the community became more receptive to the Gospel and the church itself was transformed. Now 90% of the community (about 700 people) profess faith in Christ, attend church, and tithe regularly. About 80% of church members actively participate in acts of service.

Similar stories could be told of many communities in the region. In fact, at least 50 communities have testified, “We no longer have poverty. We want to go to other villages and bring these truths to them.”

~

I believe change is coming. I have traveled the world, engaging with churches and Christian communities, for almost 40 years. As I meet with local church leaders they increasingly recognize that the influence of their gospel proclamation is not having the expected results on their people, communities and nations. They are hungry for answers and are finding them as they begin to emphasize obedience to Jesus teachings.

Maybe it’s time for a humble and prayerful global consideration of this issue!

Bob Moffit