Huisbesoek verrassings in Magodane

Dit was vandag 44 grade in Maganja da Costa tydens die uitreik na die Magodane gemeente  van die IRM.
Die program was eerstens 'n besinning oor 'n Bybelteks, dit het vinnig verander in 'n gesprek oor gister se uitreik na huise. Daar was net te veel opgewondenheid daaroor.
Een groep het 'n familie se huis besoek waar daar siekte was en die vrou kon nie vir haar familie sorg nie. Die kerk se vrouens het vinnig die mielies begin stamp sommer so tydens hulle huisbesoek. Die mans is toe in die veld in om brandhout te gaan haal om te help. Almal deel hulle opgewondenheid, want die gemeenskap praat almal oor die besoek.
By 'n ander huis het hulle 'n weduwee gekry wat al oud en siek was. Toe hulle haar uitvra oor hoe dit gaan wou sy eers nie praat nie, want verduidelik sy, hulle kan tog nie al die probleme oplos nie. Hulle moedig haar toe aan om te praat want hulle kan ten minste vir haar bid. Toe het sy vertel dat sy sukkel om te oorleef en nie veel in die huis het nie. Daar was wel water anders sou hulle gaan water haal. Hulle het toe weer brandhout vir haar ook gaan haal en met die terugkom by die kerk het hulle in 'n groep gesit en gepraat om Sondag almal 'n bydrae van kos te maak sodat hulle dit vir haar kan vat.
Die lekker is dat hulle almal getuig van hoeveel die gemeenskap hulle waardeer het.
'n Ander vrou staan toe op en vertel van 'n vrou wat ook swaarkry aan die ander kant en dat sy sterk daaroor voel om by haar huis om te gaan en vir haar kos te gaan haal. Die ander spring toe ook in om bydraes te maak. Skielik kon ons haar aanmoedig, want sy het die Gees in haar gehoor en daarop reageer en boonop die ander daarvan vertel. Ons wag nie meer vir leiers om die wil van die Here te soek nie, want die Here lei die gemeente deur almal.
Die ander goeie ding is dat die nuwe dominee 2 dae terug aangekom het en deel geneem het aan al die prosesse oor die drie dae. Hy is entoesiasties om die Here se leiding in die gemeente ernstig te neem en dus na almal te luister en mekaar reg te help waar nodig.
Die drie dae het begin deur ons wat vir mekaar gesê het dat die HERE my herder is, nie die kerk of vrees of enige iets anders nie. Ons volg Hom en Hy sorg vir ons. Hier teen die einde word dit aanmekaar deur leiers herhaal, Die Here is ons Herder en almal moet dit weet.
Soos baie dinge moet die leringe en nuwe gedrag deur tyd getoets word, maar hoe lekker is dit nie om deel te wees van mense wat kort kort Ah-Ha momente beleef het.