Volgers

27/10/2017

Huisbesoek verrassings in Magodane

Dit was vandag 44 grade in Maganja da Costa tydens die uitreik na die Magodane gemeente  van die IRM.
Die program was eerstens 'n besinning oor 'n Bybelteks, dit het vinnig verander in 'n gesprek oor gister se uitreik na huise. Daar was net te veel opgewondenheid daaroor.
Een groep het 'n familie se huis besoek waar daar siekte was en die vrou kon nie vir haar familie sorg nie. Die kerk se vrouens het vinnig die mielies begin stamp sommer so tydens hulle huisbesoek. Die mans is toe in die veld in om brandhout te gaan haal om te help. Almal deel hulle opgewondenheid, want die gemeenskap praat almal oor die besoek.
By 'n ander huis het hulle 'n weduwee gekry wat al oud en siek was. Toe hulle haar uitvra oor hoe dit gaan wou sy eers nie praat nie, want verduidelik sy, hulle kan tog nie al die probleme oplos nie. Hulle moedig haar toe aan om te praat want hulle kan ten minste vir haar bid. Toe het sy vertel dat sy sukkel om te oorleef en nie veel in die huis het nie. Daar was wel water anders sou hulle gaan water haal. Hulle het toe weer brandhout vir haar ook gaan haal en met die terugkom by die kerk het hulle in 'n groep gesit en gepraat om Sondag almal 'n bydrae van kos te maak sodat hulle dit vir haar kan vat.
Die lekker is dat hulle almal getuig van hoeveel die gemeenskap hulle waardeer het.
'n Ander vrou staan toe op en vertel van 'n vrou wat ook swaarkry aan die ander kant en dat sy sterk daaroor voel om by haar huis om te gaan en vir haar kos te gaan haal. Die ander spring toe ook in om bydraes te maak. Skielik kon ons haar aanmoedig, want sy het die Gees in haar gehoor en daarop reageer en boonop die ander daarvan vertel. Ons wag nie meer vir leiers om die wil van die Here te soek nie, want die Here lei die gemeente deur almal.
Die ander goeie ding is dat die nuwe dominee 2 dae terug aangekom het en deel geneem het aan al die prosesse oor die drie dae. Hy is entoesiasties om die Here se leiding in die gemeente ernstig te neem en dus na almal te luister en mekaar reg te help waar nodig.
Die drie dae het begin deur ons wat vir mekaar gesê het dat die HERE my herder is, nie die kerk of vrees of enige iets anders nie. Ons volg Hom en Hy sorg vir ons. Hier teen die einde word dit aanmekaar deur leiers herhaal, Die Here is ons Herder en almal moet dit weet.
Soos baie dinge moet die leringe en nuwe gedrag deur tyd getoets word, maar hoe lekker is dit nie om deel te wees van mense wat kort kort Ah-Ha momente beleef het.

26/10/2017

Mosambiek roeping

Ek is besig om te leer dat 'n roeping nooit afgehandel word nie. Dit is dinamies en gaan dikwels deur tye van twyfel. Soms verander dit rigting en enige verandering het iets van aflê en seer in dit, gelukkig ook, opwinding en kinderlike verwagting van iets wat nuut is.
Die Here se roeping vir Mosambiek is net weer bevestig toe ek dit nie verwag het nie.
Mens raak meer en meer sensitief vir die fisiese uitdagings van die lewe in Mosambiek. Vandag weer erg gesukkel. Toe ek die vis skottel kry was dit te donker om te sien wat ek skep en kry toe drie vissies se koppe in plaas van lywe. Die eerste een het heel goed af gegaan, die tweede het gesukkel en die derde was genade. Verder voel mens nie altyd asof jy mense lief het nie, jy moet jou liefde elke keer weer ontdek. Liefde kom nie van self, baie jare maak dit nie vanselfsprekend.
Vandag se gesprekke was heeltemal aan my oor gelaat vir 3 ure lank. Dit is die warmste dag tot dusver en so kan ek aangaan. Op 'n stadium was ek net lekker moeg. Die laaste 40 minute kom die Here en neem oor, en Hy doen dit entoesiasties en almal neem deel. Diep stories uit die oorlog kom na vore waar ouderling besef dat die stem wat hom daar gelei het om op te staan en deur die koeëls weg te stap, die Here was.
Die basiese waardes en evangelie kry lewe deur stories soos net die Heilige Gees kan bewerk. Wat egter vir my uit staan is die band tussen ons en die bevestiging van my roeping. Hoe sinvol die Here hierdie interkulturele interaksie gebruik vir Sy Koninkryk. Ek kan dit nie in woorde sit. Toe twee ouderlinge aandring dat hulle wil bid, sit ek met trane en luister, alhoewel ek dit weg steek.
Daar is soveel kulturele leuens baie raak vas gevat en verstaan in die gesprekke oor twee dae. Verder stuur ons hulle met 'n goeie verstaan op huisbesoek en weet hulle gaan dit goed doen en hulle groepe goed begelei. Toe die 3 ure verby is, wou niemand loop nie.

17/10/2017

Geloofs gemeenskap

Binne gemeentes het ons soms verhoudings wat maak dat dit lekker is om mekaar Sondag te sien. Daar word lekker gesels en soms saam gekuier in klein groepe en soms selfs saam gekamp en uit gereik.
In ons tradisie is die verhoudings soms in familie terme beskryf soos broer en sister. Tog in die algemeen word daar baie maskers gebruik. Maskers is mos nie verkeerd nie, mens kan tog nie alles met mekaar deel nie. As mens aan jou geloofsgemeenskap of kerk dink, dan sien mens die strukture van die gemeenskap en die gebou. Ons voel ons moet sekere reëls nakom en sekere waardes lewe as ons by mekaar is. Die gevolg daarvan is dat maskers bevorder word. Oor die algemeen vanuit my kultuurgroep gepraat, is daar baie uitdagings en gebrokenheid in ons gesinslewens. Ons in die geloofsgemeenskap in die algemeen sien mekaar maar min en daarom is dit logies dat daar nie sterk vertrouens verhoudings is nie. Ons dink aan 'n plek wat ons respekteer, want dit herinner ons aan God. Ons moet dit deel van ons lewens maak en ons kinders probeer leer om ook kerk toe te gaan.Ons ken mekaar nie in diepte nie, behalwe vir die paar wat in selgroepe is of saam op 'n bediening dien wat mekaar dikwels sien en nie net in vergader modus nie. Oor die algemeen gebruik ons die woord kerk en gemeente met die idees van samekomste, gebou, stukture, waar daar 'n sekere respek vir God is.
Daar is wel die paar mense mense wat ons nader leer ken het en waaroor ons anders dink, maar dit is nie die algemeen nie. Dink maar aan hoe min mense deur hulle kerk strukture sulke verhoudings bou waar daar intimiteit en vertroue is en waar die verhoudings tot voordeel van ons lewens is. Waar ons mekaar aanmoedig reg help as nodig ens.
Met dit in gedagte, wil ek tog aanmoedig dat ons 'n poging moet aanwend om na mekaar anders te kyk. 
Ek wil die gedagte bevorder om oor die kerk te dink as 'n familie, sodat die eerste gedagtes wat opkom sal wees: broer, sister, ma, pa, ouma, oupa, oom, tannie, broer en sister se kinders en Pa met 'n hoofletter. In 'n familie gebeur dinge anders, en voel ek anders teenoor die lede. As ek so dink, dan begin ek ook anders te praat, om te gee en wil ek meer betrokke wees om die gebrokenheid gesond te help maak, en die vreugde van ander lede te bevorder. Gelukkig is God deel van die familie en word dit dus moontlik om gesond te word. Jesus is werklik die broer wat antwoorde het.
In Mosambiek moet mense dikwels hulle aardse familie verlaat en dan moet die kerk daar wees om 'n beter familie te wees as die biologiese familie, want dit word die enigste familie. Ek onthou 'n ouderling wat 'n a-ha moment gehad het hieroor en gesê het: Nou verstaan ek wat kerk is!
Onthou, dat ons dikwels die enigste familie is vir baie mense en ons interaksie en verhouding moet baie leer oor wat familie is! Die Bybel is vol daarvan, wees lief vir mekaar en deur ons liefde vir mekaar sal die wêreld weet....
Hierdie familie het 'n roeping en is ingestel op 'n gemeenskap rondom en tussen ons en ver van ons wat dit nie ken nie. Ons gaan nie na die samekomste om te soek na 'n goeie familie gevoel vir ons self nie, maar ons is deel van die gemeenskap van gelowiges om dit te gee vir ander in die familie, en ook buite die familie. Hierdie baie besonderse eenheid, soos die Bybel ook daarvan praat, is iets wat mens kry deur dit vir ander te gee. God is 'n God van verhoudings en dit word realiteit deur dieselfde Gees wat ons deel met mekaar.

2023-11 Lugela besoek

hierdie is berg by Cricane (morrua)  Hier is die byeenkoms by Cricane  Tydens Cricane gesprekke ...