Volgers

20/11/2018

IRM se uitdaging in Mosambiek oor Struktuur

Introspeksie van Tumbine sinode

Agtergrond

Ek het nie geweet die Here wil vandag doen wat Hy gedoen het nie. Ek was verras deur eintlik ‘n baie diep grondige gesprek wat hier plaasgevind het.
Die eerste voorbereiding was vir myself. Ek het verskeie gemeentes besoek deur die afgelope 2 weke en het gehoor van baie uitdagings vir die werk asook gedagte patrone van afhanklikheid van buite ook vir geloof. ‘n Ander punt wat baie na vore gekom het is verhoudings met mekaar. Daar is nie ‘n gedissiplineerde manier om te vergewe en hoe om skuld te erken nie. Duidelik het ook na vore gekom dat die struktuur van die kerk grotendeels sy funksie verloor het, want dit dien nie meer die gemeenskap nie. Dikwels agv die gesindheid waarmee dit toegepas word en status aan ampte gegee word. In plaas daarvan dat die verhoudings die struktuur moet vorm, begin die vorm verhoudings verrinneweer.
Die ander voorbereiding van die gesprek was dat die sinode besef het dat hulle nie die mas opkom nie. Hulle moes ‘n Sinodale vergadering kanselleer wat daar was nie fondse om die wat van ver af kom te help met vervoer nie. Die leierskap was dus in die nood, hulle het ook getwyfel of hulle ondersteuners nog verbind is aan die werk hier, want die fondse het baie laat gekom weens misverstande. In kort hulle is in nood.
Gisteraand toe vra die dagbestuur dat ek moet deel hoe ek dink ons moet maak. Ons stem toe saam dat die struktuur van die Sinode te duur geword het vir die lidmate om dit te dra. Ek verduidelik toe hoe die gelowiges gefunksioneer het voordat daar denominasies was. Niemand is betaal nie, maar mense was gedryf deur die Heilige Gees met ‘n liefde vir mense. So het hulle mekaar begin help. Mense was nie deur ‘n struktuur bestuur nie, maar was direk in kommunikasie met ons Pa en Hy het die gewone gelowiges gelei. Eers later het denominasies ontstaan. Die doel was om mense verder te help om met God kontak te maak en deur Hom te lewe, maar agv reglemente het die struktuur al groter rol begin speel en ‘n bestuur stelsel geword van God se werk. Ek verduidelik ook hoe ek lidmate vra wie met God praat, en baie se antwoord is niemand nie. As ek vra wie bid (chichewa se woord vir gebed is “Versoek”. Gebed is dus dikwels gekoppel aan versoeke, wat om sy beurt weer ‘n afhanklikheid kultuur bevorder.) en die antwoord was almal. Hulle het nie gebed as gesprek met God gesien nie. As ons lidmate daar is, kan hulle nie voor loop in ‘n geestelike lewe nie, want niemand kan op sy eie so ‘n lewe lewe nie.
Ons sal moet die struktuur afwentel sodat lidmate in verhouding met die Here staan en dat hulle ons help hoor wat God wil hê ons moet doen. Ons kan nie meer groot vergaderings bekostig nie. Ons kan ook nie meer die hele denominasie beheer vanuit die sinode nie. Ons sal moet oorgee en God vertrou om lidmate te lei. Dit sluit in dat mens ‘n klein groepie van geestelike leiers sal hou wat nie almal altyd sal bymekaar roep nie, maar hulle gaan besoek en almal aanmoedig om met God te praat en deur Hom gelei te word.
Na die gesprek vra die leiers toe vir my om die volgende oggend die sinodale vergadering te open en dan spesifiek hierdie boodskap oor te dra. Die Here het dus mense gelei om in te koop op van die gedagtes.

Opening van vergadering

Ek lees toe die groot opdrag in Mateus 28 en wys op die belang van leer om te onderhou, met ander woorde gehoorsaam. Die fokus is op gehoorsaamheid, lering is nie die hoof gedagte nie, maar die gehoorsaamheid is die doel. Dit gaan oor ‘n nuwe lewensoriëntasie. Ek wys toe op ons lidmate wat eintlik besig moet wees om die gemeenskap rondom hulle te leer om te onderhou en wys op talle voorbeelde waar die gemeentes besig is om dood te gaan en nie te groei nie. Vertel van spesifieke plekke waar verhoudings die werk heeltemal stop, want mense het nog nie geleer om verhoudings te hanteer nie. Ouderlinge wat baie kwaad is vir dominees wat net oordeel preek om hulle te manipuleer om geld te gee is een voorbeeld. Daar is ook baie suspisies en verdelinge onder ouderlinge weens dikwels kleinighede wat groot geword het.
Ek het ook die vraag op die tafel gesit: “Wat moet ons onderhou?” Om op te som: Die hart van God vir die wêreld wat deur ons gebeur deur die krag en oortuiging van ons Vader. 
Ek verduidelik hoe die kerkstruktuur ontstaan het en dat die grootste groei in gemeenskappe sonder kerkstrukture plaasgevind het die Bybel. Ons het soveel gesag aan kerkstrukture gegee dat baie van ons lidmate die strukture volg ipv self gelei te word deur ons Vader self.  Ons verwerp nie strukture nie, maar ons moet die gevare daarvan verstaan. Verder kan ons dit aanpas as dit nie vir ons werk nie. Gebruik strukture, maar volg die Here. As die Europese strukture vir ons te duur is om te onderhou, moet ons ander strukture kry, of dit aanpas.
Ek praat op ‘n stadium van die prys wat dit van ons sal vra en verduidelik van die waardes wat nodig is. Ons is nie in staat daartoe nie, maar deur die Gees sal ons ons foute moet erken en teenoor mekaar in ‘n gesindheid lewe dat ons almal foute maak. Ons sal skuld moet erken, eerlik wees oor wat gebeur jammer moet bly sê oor die seer wat ons vir mekaar veroorsaak. Ek noem toe, dat indien ons skuld daaraan het dat ons lidmate na 40 jaar nog nie ‘n verhouding met die Here verstaan nie, dan moet ons dit erken. Hierdie is God se pad wat ons nie in staat is om te loop nie, maar waartoe Hy self ons in staat stel deur, deur die Gees te lewe. Dan doen ons die goed wat bo ons vermoë is.
‘n Dominee staan toe op en maak kapsie dat ek sê dat hulle skuldig is. Ek antwoord toe, dat ek persoonlik skuldig is, want ek het die struktuur help vestig en dat ek ook mag skuld erken vir die kerk in RSA wat baie foute gemaak het deur die struktuur net so oor te plant. Dit is regtig ‘n pyn in die hart as ek soms sien wat ek help vestig het. Ek is jammer. Baie het geweet ons maak foute, maar het nie genoeg gedoen om dit te verander nie. Ook in RSA is die NGK besig om hulle kerkorde oor te skryf sodat dit meer fokus op God se hart vir die wêreld. Dit is soos dit op die stadium bestaan nie in lyn met God se hart vir die wêreld nie, en in teendeel maak dit moeilik om God se hart uit te leef.
Of hulle as IRM leiers skuldig is, kan ek nie vir hulle ja of nee sê nie. Ek moedig hulle maar net aan om uit ‘n Christus gesindheid te lewe. Indien hulle skuld het, dan is dit goed om dit te erken, maar indien nie, dan is dit beter. Praat met ons pa hieroor en Hy sal die IRM lei.

Afloop

Met die opstel van die agenda na die opening staan meer as een persoon op en bevestig dat ons moet praat oor hierdie saak van kerkstrukture en geestelike lewe. Hulle plaas dit toe op die agenda teen die einde, maar vir ‘n paar sake word die beginsels weer ingeroep.

Dit is nogal jammer dat, toe ons by die agendapunt kom, die groot klem vir die Sinode steeds daarop gerig was om die ou struktuur te maak werk. Baie gedagtes is gelig oor hoe om meer finansies in te win en hoe om meer bydraes te maak. Ek het lank net geluister, maar tog op ‘n stadium opgestaan en verduidelik dat indien die Gees van God nie die lidmate lei nie, ons later die struktuur dalk weer aan die gang kan kry, maar dit gaan nie baie werd wees nie. Ons moet die hele proses doen van effektiewer finansies inwin, maar saam met dit moet daar ‘n groei wees in ons lidmate se verhouding met die Here. Dit het ‘n goeie gesprek afgegee en ek glo saadjies is geplant. Daar is veral so 4 dominees en ‘n ouderling of twee wat die saak verder gedruk het sodat ek net kon luister!
Op die ou end het die gesprek weer terug gekom na die finansies en groei in inkomste. Dit is regtig ‘n baie diep verandering van die verstaan van kerk wees wat op die spel is. Dat ons nie ‘n denominasie volg nie, maar vir God, en daarom sal dit tyd vat. Ek is egter opgewonde oor ‘n proses wat begin is en sal graag die ondersteuners van die IRM bewus wil maak hiervan.
Groete

26/10/2018

Gebed

Gedagtes oor hoe om ons Vader, Jesus en die Heilige Gees beter leer ken

Mens kan baie van God leer deur kennis en oplees en die feite versamel oor die waarhede oor God. Tog is daar dikwels geweet oor God, maar eintlik ken hulle Hom glad nie. 'n Mens kan dikwels baie van iemand weet, maar glad nie in 'n verhouding met die ander persoon staan nie. Jy ken die persoon eintlik nog nie.

Strukture begin by verhoudings en behoort by verhoudings te bly

Ek het 'n vermoede dat alles in die lewe begin by verhoudings. 
1 Johannes 5:12  Wie die Seun het, het die lewe; wie nie die Seun van God het nie, het ook nie die lewe nie.
Ek glo dat die lewe in die vers alles insluit. Besigheid, politiek, kuns, opvoeding, waardes, ontspanning, plesier, vakansie, gesin, familie, kerk, ewigheid na dood, dood, siekte, geld, tyd en nog baie meer.
Johannes 1:3  Alles het deur Hom tot stand gekom: ja, nie 'n enkele ding wat bestaan, het sonder Hom tot stand gekom nie.
Ek glo ek kan sê dat die wat die Seun het, ook beteken dat jy in 'n verhouding met die Seun staan. Die Lewe kom deur Jesus en 'n intieme verhouding met die Seun.
Hammie van Zyl het eenmaal die voorbeeld gegee van Michael Jackson. Hy het miljoene aanhangers gehad, maar het alleen gesterf, want hy het nie 'n verhouding met een van die aanhangers gehad nie. Mense het gekom vir die optredes, en het dit geniet. Hy was selfs 'n soort van 'n hero, maar daar was nie interaksie tussen hulle nie. Michael het nooit persoonlik die aanhanger in die oë gekyk en opinies uitgedeel nie. 
Ons verhouding met Jesus is nie om 'n aanhanger te wees nie, maar 'n intieme interaksie met Hom te leef. 
In Mosambiek vra ek vir mense soms. "Wie praat met God?" Somtyds kry ek die antwoord dat niemand met God praat nie. As ek dan vra of mense bid, dan bid almal en begin hulle te twyfel in hulle antwoord en kan daar 'n gesprek oor die gesprek met God plaasvind.
Die verdere vraag is of God met jou praat. Hier is die antwoord baie meer dat so iets nie gebeur nie en die gesindheid wat ek optel: Veral nie met my nie. Ek is te onbelangrik om raak gesien te word. Hy praat nie eers altyd met die goeie en belangrike mense nie, wat nog te sê met my. Hier en daar is 'n persoon wat al beleef het hoe die Here met hom of haar gepraat het.
Die verhouding met God en met mekaar gee natuurlik gewys aanleiding tot strukture. Dit is goed en onvermydelik. Die probleem met meeste denominasies vandag is dat die strukture op die ou end so sterk word dat dit die verhoudings totaal oorheers en verineweer. God deur Sy goeie hart bring mense weer in interaksie en belewing van 'n verhouding met Hom wat in ons verhouding met mekaar in uiting kom. Dan word verhoudings weer passievol en so sterk dat dit hulle bedoelde plek inneem bo strukture en die strukture verineweer en aanpas om God se bedoelinge wat met 'n verhouding begin met passie uit te leef. Stukture het nie die vermoeë om so 'n passie te skep of te hanteer nie. Dit is net nuttig in die uitleef van ons verhouding met God, mekaar en die natuur.
Waar verhoudings oorheers is daar 'n staat van amper chaos en dit is baie dinamies. Dit verander gedurig. 
Daar is baie beginsels wat belangrik is in die werk van die Here in mense se lewens, en ek glo dat intieme verhoudinge een van die basis beginsels is. Sonder dit "kastreer" ons die "kerk". 'n Goeie gevoel en paar mooi gesprekke tussen 'n groep van sê 400 mense in 'n erediens, is nie die verhoudings waarvan ek hier praat nie. Selfs nie eers in 'n groep van 20 mense nie. 'n Verhouding kan baie diep, betekenisvol en intiem wees. Ook omgee groepe leef heel dikwels nie hulle potensiaal van betekenisvolle verhoudings uit nie.

Hoe het die verhouding met God begin

Met die laaste besoek het die Here my gelei om te begin by die skepping en die sondeval. Hoe die mense vermoeë het om te besluit en verkeerd besluit het. Hoe daar skeiding gekom het tussen God en mens. Die vraag is dan as God aan daardie kant van die vertrek staan en jy as mens die kant en geen kontak met Hom het nie, nie met Hom kan praat nie. Jy is so gebore. Hoe het dit gekom dat jy nou met Hom kan praat. Hoe het jy by God uitgekom. Hier is gewoonlik baie antwoorde soos om Hom te vra, maar dan is die probleem, jy kan nie eers met Hom praat nie. Dan probeer iemand liefde, maar die probleem is dat die mens nie in staat is tot liefde nie, dit is by God. Reg lewe, ook hier is ons nie in staat nie. Stadig aan begin daar 'n bewustheid wakker word van die onvermoeë om 'n verhouding met God te begin. Jy kan dit nie skep of met slim planne bewerk nie. 
Dan begin en wys hoe God offers ingestel het om kontak te maak van Sy kant af. Later deur profete gepraat het en selfs later hier op die aarde na die mense te kom en in die Tabernakel by hulle te kom bly. Ook dit was beperk en selfs die hoë priester kon net een maal in die aller heiligste ingaan met 'n tou om sy voet om hom uit te trek as hy dalk dood neerslaan. 
Toe kom Jesus uit die Hemel en kom woon hier op die aarde met Sondaars. Hy word die liggaam aan wie die wat naby Hom was God kan aanraak. Hoe Hy volkome God en mens was. God bly uitreik na die wêreld, want Sy hart pyn vir 'n gebroke mensdom en natuur. Hoe Hy die mens wat niks werd is nie, waardig ag om hulle pyn op Homself te neem. Hy maak 'n niemand 'n iemand. 
Hy sterf aan die kruis en die Sonde wat skeidsmuur was, word afgebreek en skielik skeur die Tempel (Tabernakel) se gordyn en het God weer van Sy kant af na die mens gekom. Die mens was nie in staat om na Hom te gaan nie. 
Toe kom hemelvaart en dit lyk vir almal of die wonderlike tyd van God by ons (soos met sy geboorte gesing is) verby is. Tog is daar 'n belofte van die Gees. Op die ou end word met die uitstorting van die Heilige Gees ontdek dat Hy in liggaam weg gegaan het om nader aan ons te kom. Met sy liggaam was net die wat naby Hom was in staat om aan Hom te raak. Nou woon hy in die gelowige en as ons aan die gelowige raak, is die gelowige Jesus se liggaam. Dit is dan nou oral. Tempeltyd is nou verby! 
Wat moet ons dan nou doen om 'n verhouding met God te kan realiseer. Ons hoef dit nie te maak of enige voorwaarde na te kom nie, ons kan dit maar net aanvaar. Hoe kom 'n gebroke sondige mense in 'n verhouding met God? Deur Sy Gees wat die offer van Christus in jou lewe waar maak. Hy transformeer jou lewe, nie jy nie. Jy kan nie. God het klaar al die voorwaardes van Sy kant af na gekom.
Ek verduidelik dit in Mosambiek deur te vertel van die voëltjie in die hokkie: Jare terug was daar 'n seuntjie wat 'n voëltjie gevang het en in 'n tuisgemaakte hokkie gesit het. Die voëltjie was daar sonder water of kos en 'n seker dood het dit in die gesig gestaar. Dit maak mos nie saak nie, want dit is nie veel werd nie. 
'n Man kom daar verby en sien die situasie van die voëltjie in die hokkie. Sy hart gaan uit vir die voëltjie, want sien hy sien die voëltjie met ander oë en beleef die pyn daarvan. Hy stop die seuntjie en vra waar hy die voëltjie gekry het. Die seuntjie vertel toe met smaak hoe hy dit in 'n wip gevang het en die man kon sommer sy trots sien. Hy vra toe wat hy met die voëltjie gaan maak. Die seuntjie sê toe: "Ag wat, seker daarmee speel". Die man sien toe dat hy nie die trotse seuntjie se waardes of ingesteldheid nou gaan verander nie. Hy sal maar 'n ander plan moet maak. Hy vra toe of hy nie voëltjie aan hom sal verkoop nie. Hy bied toe R10 rand aan. Die seuntjie is baie adamant en sê "Nee dit is myne, ek het dit gevang." Die man bied to R50 aan, met dieselfde antwoord, en later R100, met nog steeds dieselfde antwoord alhoewel daar 'n klein onsekerheid begin insluip. Hy probeer toe R200, maar nog nie. Met selfs R500, wou die seuntjie nie. Eers met R1000, antwoord die seuntjie dat die man mos nou nie lekker in sy kop is nie, maar hy sal dit darem aanvaar. Die man koop toe die voëltjie en maak onmiddelik die deurtjie van die hokkie oop en die voëltjie vlieg weg. Die seuntjie was heeltemal uit die veld geslaan en kon net sy kop skud huis toe loop en sy geld tel. 
Die hartseer is dat ons ook vry gekoop is en die deur van ons tronk en dood sel is oop gemaak, maar ons is so gewoond aan die lewe tot dusver dat ons dikwels daar binne bly. Ons hokke word soms geskud, maar ons klou verbete vas om binne te bly tot die dood, die ewige dood. Tragies hoe sommiges aan die ou lewe vasklou en ook Sondae in kerkgeboue sit?! Dit terwyl die deur oop is. 

Motivering vir verhouding

Mat 7:13-14
(13)  Gaan deur die nou poort in. Die poort wat na die verderf lei, is wyd en die pad daarheen breed, en dié wat daardeur ingaan, is baie.
(14)  Maar die poort wat na die lewe lei, is nou en die pad daarheen smal, en dié wat dit kry, is min.
Die plakate van die twee weë is op die vers gebasseer. Ek sien sommer die prentjies hieroor in my gedagte. Dit gaan nie net oor 'n ewigheid wat op die spel is nie, maar ook oor 'n lewe. Die een is 'n lewe wat lei tot die dood. Daar is denominasies ook op die pad van die wye poort. Daar is soms selfs 'n slaafse volg van religieuse tradisies sonder 'n verhouding met God. In die moderne tyd van die Westerse samelewing begin baie selfs die tradisies los, maar nog steeds op 'n manier probeer om God se guns te wen. Vir ander is God net nie 'n werklikheid nie en lewe hulle in 'n eie geskepte wêreld verwyder van die realiteit van God. 
Die ander pad is 'n nou pad. God is lief vir die wêreld en in Sy hart het Hy al die pyn en smart van die wêreld Sy eie gemaak. Dit is in Sy hart, omdat dit is wie Hy is! Dit is 'n seer hart van opoffering vir die wêreld. Hy beweeg na die wêreld vanaf die sondeval en sal dit doen tot met die wederkoms. Dit is God se pad en storie. Die seer veroorsaak dat God ook iets daaraan doen. Hy het nou reeds die deur oopgemaak vir bevryding en is daagliks besig om mense terug te bring na die realiteit. Hy doen dit deur mense. Die mens wat God se hart met Hom deel, word deel van die storie om iets te doen. Ons word deel van God se seer pad om die wêreld weer met God te versoen. Dit is 'n kind van God se pad op die aarde. Dit is nie 'n gemaklike pad nie, want die hart wat ons van Hom kry is swaar met 'n heilige ongelukkigheid oor 'n gebroke, seer en misleide werklikheid. Die werklikheid wat nie verstaan wat 'n intieme toegewyde verhouding is nie. 
God gee Sy hart vir Sy kinders deur Sy Gees. Waar ons nie in staat is om lief te hê nie, bring die Gees God se liefde in ons lewens in. Dit is ongemaklik! Ons is vreemdelinge in die wêreld en dit is nie ons huis nie. Die normale vir ons is om ons hele lewe in in krisis te wees, want die realiteit rondom ons is soveel anders as dit wat God begeer. Dit bring 'n self opofering mee en 'n vreugde binne lyding, want God maak van ons getuies. Verteenwoordigers van Hom en ons lewens reflekteer Syne. 
 Act 1:8  Maar julle sal krag ontvang wanneer die Heilige Gees oor julle kom, en julle sal my getuies wees in Jerusalem sowel as in die hele Judea en in Samaria en tot in die uithoeke van die wêreld."
Ek gebruik graag Petrus as 'n voorbeeld in die eerste hoofstukke van Handelinge. Hy stap vir lank verby 'n verlamde man in die poort van die tempel. Wat het gemaak dat Hy met die bedelaar te doen kry? Ek glo die Here het deur die Gees met Hom gepraat. Hy het skielik met God se oë gekyk en nie met sy eie nie. Met sy eie oë het hy niks om te doen nie en nie geld om te gee nie. Met God se hart en oë sien Hy anders, en verstaan Hy dat hy nie kan nie, maar dat Hy God self verteenwoordig in sy liggaam. Hy laat die man opstaan en dans in die naam van Jesus. Toe die mense hom as leier wou aanstel is hy ontsteld daaroor dat hulle nie verstaan dat dit nie hy was nie maar die Here self wat dit gedoen het nie. Hy het self as mens niks om oor trots te wees nie. 
Later bring sy boodskap hom in die tronk en daar word verskeie kere geslaan en verneder. Toe hy egter voor die Joodse raad staan, praat hy met vrymoedigheid en wys hulle selfs daarop dat hulle Jesus dood gemaak het. Die klomp was verbaas dat 'n ongeletterde man, 'n eenvoudige visserman so met vrymoedigheid vir 'n saak kan staan. Menslik onmoontlik. Hulle verbied hom om te praat van Jesus en hy vra of hy vir hulle of God meer gehoorsaam moet wees. Hy word geslaan en mishandel en toe hy uit die tronk kom was hy bly dat hy vir die naam van Jesus kon ly! WOW?!
Ek wil die punte gou bymekaar sit met Johannes 15:
Joh 15:1-6  "Ek is die ware wingerdstok en my Vader is die boer.  (2)  Elke loot aan My wat nie vrugte dra nie, sny Hy af; maar elkeen wat vrugte dra, snoei Hy reg, sodat dit nog meer vrugte kan dra.  (3)  Julle is alreeds reg gesnoei deur die woorde wat Ek vir julle gesê het.  (4)  Julle moet in My bly en Ek in julle. 'n Loot kan nie uit sy eie vrugte dra as hy nie aan die wingerdstok bly nie; en so julle ook nie as julle nie in My bly nie.  (5)  Ek is die wingerdstok, julle die lote. Wie in My bly en Ek in hom, dra baie vrugte, want sonder My kan julle niks doen nie.  (6)  As iemand nie in My bly nie, word hy weggegooi soos 'n loot en hy verdroog. Die mense maak sulke lote bymekaar en gooi dit in die vuur, en dit verbrand.
Die in Christus wees en die vrugte wat voortgebring word is gekoppel aan mekaar. Die loot is die kanaal. Ons is dikwels daarop ingestel om betekenisvol te lewe en probeer regtig om lief te wees vir mense, so asof ons in staat is om dit te doen. Ons probeer hard en druk dalk so 'n bekrompte trossie druiwe uit. Dan voel ons nog trots ook daarop. Die gedeelte gee egter 'n heel ander manier van dink en doen. As ek wil vrugte dra is die fokus nie op die punt wat vrugte dra nie. Ons weet nie eers wat die Here wil doen nie. Dit is baie meer effektief om te konsentreer op die punt wat in die wingerdstok gewortel is. Die sap wat daardeur invloei transformeer my bo my vermoeë en dan bring dit vrugte voort. As ek dus gewortel is in Christus en Sy gees die werk doen, kom ek dikwels op 'n plek en alhoewel ek probeer voorberei doen Hy meestal iets anders as wat ek beplan het. Ek beleef dit daagliks hier in Mosambiek. Bo-natuurlike deurbrake op lokale gebiede en dinge gebeur soveel dieper en beter as wat ek dit sou doen. 

Inhoud van verhouding

Hierdie verhouding is nie iets wat ek kan maak of skep nie. Wat kan ek nou doen om God te beïndruk?!! Hoe kan ek Hom manupileer om my beter raak te sien?!! Daar is nie 'n manier nie. Sy omgee en raaksien en waarde gee is klaar ver meer as wat ek kan droom of dink. Sy heerlikheid en almag liefde ens is reeds ingebou in my. Ek is totaal vergewe, en het alles wat ek nodig het om 'n getuie te wees. Dawid sê selfs dat sy beker oorloop. Ons bekers loop reeds oop, dit is ons eie idee van wat die werklikheid is wat ons beperk. Enige beperking op Sy verhouding met my, is 'n leuen en misleiding. Ek kan dit maar net vat. Hy sal deur Sy gees die boosheid in my verander in heerlikheid vir die doel om vrugte te dra. Hy sal my reg sny. Ek kan natuurlik in die hokkie bly sit as ek wil!
Dikwels sukkel ons om Hom te vertrou, want ons verstaan so min van wat werklike liefde is! Laat my dink aan Hammie se storie oor die Xhosa seuntjie:
Hy en sy vrou neem verwaarlose kinders in hulle huis in. Eendag bring hulle 'n Xhosa seuntjie wat sy hele lewe lank nog net verskree is en wat ook verkrag was, aan wanvoeding bly en net in vrees lewe. Toe Hammie dit sien het sy hart heeltemal buite beheer vermurwe. Hy wou die seuntjie optel en vasdruk, maar toe hy nader kom, begin die kind in vrees te skree en weg hardloop, want dit is ooms wat dit alles aan hom gedoen het en hierdie is ook 'n oom. In die huis begin die kind stadig aan agter kom dat hierdie oom goed is. Hammie vertel dat as hy nou by die huis kom die kind van ver af aangehardloop kom in sy arms spring en lag. Hy vryf sy handjies deur sy gesig en sê: "Daddy, I love you". 
Soms ken ons nie God nie en vertrou ons Hom nie. Daar is soveel straf en idees oor hoe mense is wat in magtige posisies is ens. Ons kan egter 'n "my Daddy" verhouding met God hê, want Hy is goed. So 'n verhouding op 'n pad vol seer van veranderinge en aanpassings in jou eie lewe en 'n liefde wat jou dryf tot offers en seer ter wille van die geboke wêreld. Die pad is dan ook ten spyte van dit alles, vol vreugde, blydskap en vrede. "want My las is lig" Die las is lig want Hy doen dit, deur jou. 'n Gelowige leef nie net voor die aangesig van God nie, maar in Hom en Hy in die gelowige. Ook die geloof kom van Hom af. 
Daar is kommunikasie tussen jou en God. Ek vra 'n gemeente ver op die platteland oor hoekom hulle dink dat hulle as groepie nog nie gegroei het, ten spyte daarvan dat die gemeentetjie reeds 40 jaar oud is nie. Om die waarheid te sê, was hulle meer in die begin as nou wat hulle ongeveer 15 mense is. Dit vra ek nadat ons lank oor kommunikasie met God gepraat het. Ons bid saam en vra God om vir ons te sê hoekom. Hulle kom toe met antwoorde. Ek vra elkeen wat iets sê wie vir hulle die gedagtes gegee het. Huller erken toe dat hulle met God gepraat het en dat hy geantwoord het. Die gedagtes kom van God af. Dit was vir hulle 'n groot openbaring dat hulle met God kan praat en dat God hulle antwoord. Hulle is soos die voëltjie in die hok waardig om God te ken en in interaksie met Hom te wees. Met Hom te kan praat en dat Hy met hulle ook praat oor die bekommernisse wat Hy in hulle harte geplaas het. Mens sien sommer in mense se oë wat se wonderwerk God besig is om in hulle lewens te veroorsaak. 
Ai, mense is so mislei, as hulle maar net beter kon verstaan en hulle verhouding met God kan beleef!! (Deel van die ongemak wat God in my hart vir my skenk!)

Verhoudings en status

As mens van die status van God se verteenwoordigers praat, dan is daar 'n werking van die Gees nodig om te keer dat daar 'n menslike trots ontwikkel. Dit is ongelooflik om vertroueling van God te kan wees en al Sy mag te kan beleef op die pad na Sy doel om die wêreld te genees. Mense bewonder jou dikwels vir dit wat God doen. Meestal is dit baie diep goed, maar regtig klein goedjies. Ander kere vreeslik radikaal. Dalk onthou julle die Nickey Cruz storie waar hy voor die bose en harde bendeleier staan en vir hom kom sê dat God hom lief het. Hoe hy hom wou dood maak en hy antwoord dat selfs al sny hy hom op in 1000 stukkie, sal elke stukkie vir hom lief sal wees.
In 'n wêreld wat soos 'n vissie wat uit die water gehaal is gaap vir die suurstof van lewe, gaap na ware standvastige omgee liefde, bewonder hulle ook God se liefde deur jou as mens. 
Tog is die kind van God se gesindheid, 'n groot gebroke en selfs seer nederigheid soos Jesus. Soos Hy loop ons God se seerkry pad van omgee. Dit is die wingerdstok se sap wat ons Sy DNA gee. Nederigheid is deel van die vrugte van die Gees. Mens krimp partykeer ineen as mense jou bewonder, want jy weet hoe gevaarlik dit kan wees en hoeveel keer mens fouteer en val. As mede gelowiges nie jou verantwoordbaar hou nie, begin mens baie vinnig al die mooi wonderlike dinge van die moeilike pad van God te vertel en die ander wegsteek. 
Jy sien, dat in 'n verhouding met God mens leer om Brutaal 100% eerlik te kan wees. Sodra jy dit doen verander dit jou. Jy kan regtig vir Hom alles vertel, Hy gaan dit nie teen jou gebruik nie!! Hy is goed!!  Ek kan Hom vertrou. 
Om met ander mense saam te leef en mekaar op die pad te help, vra dat mens 'n verstaan hê van wie jy is. Ek is niks, God is alles. Ek is 'n sukkelende sondaar mens wat baie foute maak, is die gesindheid wat in mens ontwikkel. Ek is nie in staat tot enige goeie werk nie. Om die waarheid te sê, ek is gedurig besig om dood te gaan in my eie werke en gedagtes. 
Joh 12:24  Dít verseker Ek julle: As 'n koringkorrel nie in die grond val en sterwe nie, bly hy net een; maar as hy sterwe, bring hy 'n groot oes in.
As mens jou kruis opneem, beteken dit dat jy self daaraan gaan hang. Dit is die doel van 'n kruis! 
As daar swak verhoudinge tussen mense is, hou ek daarvan om die groepie te vra om na die een langs jou te draai en vir hom te sê dat jy 'n sondaar is en baie foute maak. In hierdie gesindheid kan verhoudings genees word. Hoeveel keer staan mens nie voor die Here met dieselfde gesindheid nie?! Die Here se bedoeling met ons is nie om gemaklik, ryk en in aansien te wees nie, ons doel is om Sy pad na die wêreld te loop saam en deur Hom. Die pad is nou en ongemaklik, dit is nie dat Hy jou nou gaan beskerm teen finansiële krisisse en probleme nie. Krisisse en probleme is deel van die pad na die wêreld toe. 
Dink maar aan 'n proses waarin mens om vergifnis vra vir 'n fout. 'n Leierskap kursus het dit eenkeer so goed verduidelik in 6 stappe. Kyk hoeveel jy jouself doodmaak in die proses. 
  1. Jy vertel presies aan die persoon wat geraak word, wat gebeur het. - Dit is vernederend
  2. Jy erken: "Ek is skuldig!" (Staan nie op 'n klomp ander redes wat aanleiding gegee het vir die fout nie, dit is steeds jy wat dit nie reg hanteer het nie.) - Hierdie is vernederend
  3. Jy sê: "Ek is jammer vir wat ek jou veroorsaak het." - Net so vernederend.
  4. Jy vra of die persoon op 'n plek is waar hy bereid is om jou te vergewe. Jy kan nie hom vra om jou te vergewe nie, want jy erken dat hy dalk nog met die emosies daarvan lewe. Kan nie altyd nie. - Hier onderwerp jy jouself verder by die persoon.
  5. Jy vra of hy jou sal help om dit nie weer te doen nie. - Erken dus jou swakheid ook vir die toekoms en onderwerp jou verder.
  6. Dan vra jy of daar dalk nog iets is wat jy dalk teen die persoon gedoen het. - Hier stel jy jouself regtig baie bloot. Dink maar as dit jou vrou is, moet jy 'n pen en papier hê!!
Dit is dus 'n gesindheid van blootstelling, verwydering van verdedigings meganismes om jouself te beskerm. Die engelse woord beskryf dit vir my goed. Om "vulnarable" te wees, in 'n wêreld waar mens sterk en in beheer wil wees. 
Hoe kry mens dit reg?? Nee jy kry dit nie reg nie, dit gebeur in jou deur Sy gees. Jy weet dat niks in die wêreld jou kan skei van die liefde van Christus nie. Deur die dood kom die lewe, die koringkorrel moet eers dood gaan en dan produseer dit honderd voudig meer vrugte. 
Ons is in die gevaar dat ons die doodgaan wil vermy en dan maak ons besluit die deur toe vir 'n pad met God. 'n Pad van 'n intieme verhouding en saam met God wandel en betekenisvol die wêreld te genees. Dit is tog wat die harde misdadiger moet doen om te kan omdraai. Ons doen dit baie makliker omdat ons reeds veilig by God en saam met God is. Dit bring lewe!!! Dit is wat die wêreld nodig het. Jy kan, want God doen dit en jy is in veilige hande, jy vertrou jou Pa. 
Dit gebeur in 'n intieme gesprek met jou Vader waar jy die gesindheid openbaar dat jy nie kan nie en dat jy jouself bloot stel om saam met Hom dood te gaan sodat jy saam met Hom kan lewe. Hoe intiem kan so 'n verhouding nie wees nie!!!!! Ons noem so 'n gesprek 'n gebed.
Daarom moet ek hier noem dat om kind van God te wees net nie moontlik is sonder gebed nie. Verhoudings is in beginsel ongemaklik, want dit verander jou. Daar is ook diep vreugde en vrede in dit. Dit maak vry, want as jy uit die pad is, dan word die wêreld deur jou verander en het die wêreld nie meer 'n vatplek aan jou om jou te verander nie. 
In gesprek met God, in gebed, word die verhouding bevestig en word die wêreld se stukkendheid bespreek met 'n potensiaal om dit te beïnvloed deur jou lewe. 

Individualisme

Ons het ook die gevaar in 'n Westerse samelewing dat 'n verhouding rondom my as mens draai. Ons raak so verskriklik belangrik vir ons self en wat ek is en het. Die natuurlike gevolg is dat dit moeilik is om die ander se doel en lewe net soveel in ag te neem as my eie. 
Fillipense 2:1-11  Aangesien julle die troos in Christus ondervind het, die aansporing deur die liefde, die gemeenskap deur die Gees, die innige meegevoel en meelewing –  (2)  maak dan nou my blydskap volkome deur eensgesind te wees: een in liefde, een van hart, een in strewe.  (3)  Moet niks uit selfsug of eersug doen nie, maar in nederigheid moet die een die ander hoër ag as homself.  (4)  Julle moenie net elkeen aan sy eie belange dink nie, maar ook aan dié van ander.  (5)  Dieselfde gesindheid moet in julle wees wat daar ook in Christus Jesus was:  (6)  Hy wat in die gestalte van God was, het sy bestaan op Godgelyke wyse nie beskou as iets waaraan Hy Hom moes vasklem nie,  (7)  maar Hy het Homself verneder deur die gestalte van 'n slaaf aan te neem en aan mense gelyk te word. En toe Hy as mens verskyn het,  (8)  het Hy Homself verder verneder. Hy was gehoorsaam tot in die dood, ja, die dood aan die kruis.  (9)  Daarom het God Hom ook tot die hoogste eer verhef en Hom die Naam gegee wat bo elke naam is,  (10)  sodat in die Naam van Jesus elkeen wat in die hemel en op die aarde en onder die aarde is, die knie sou buig,  (11)  en elke tong sou erken: "Jesus Christus is Here!" tot eer van God die Vader.
Hier word gepraat met die gelowiges. Tussen die gelowiges was ook armes weduwees ander rasse en ander wat swaar gekry het. 
In ons gesprek met God maak die Gees dat dit waaroor ek vir my eie menswees en my gesin op die tafel sit, nie meer is as die behoeftes van ander nie. Die verhouding wat ek met God het bring my in 'n opofferende verhouding met my gemeenskap. Ek begin die grense van myself uitskuif na my gesin en dan na my familie en dan na my denominasie en dan na my gemeenskap en sommige word gekies om selfs wyer grense te trek. Met wyer kan dit natuurlik nie net almal insluit nie, want ek ken nie almal nie, tog kan dit gemeenskappe insluit waarbinne ek persoonlike verhoudings bou. Ek is bv gekies om persoonlike verhoudinge te bou in die noordelike vier provinsies van Mosambiek en veral met die gereformeerde denominasie. As die gemeenskap van jou dorp jou fokus is, dan word mens betrokke, deur 'n dryf in jou hart. Daar is soveel dinge in die gemeenskap wat jou hart raak en jou 'n pyn gee van dinge wat nie is wat dit moet wees nie. God se pyn. Jy raak passievol, want "DIT KAN MOS NIE SO WEES NIE!!!" Jou deel met God daaroor, bring jou ook in 'n verhouding met die wat dit beleef en so raak God deur jou betrokke met dit wat op Sy hart is. Jy deel die pyn en proses met Hom, want jy loop saam met Hom op Sy pad en nie op jou pad nie. 
Ons individualistiese kultuur kan baie maklik die passie van God verflou en afwater tot iets wat iemand moet doen en wat jy nie regtig beleef nie.  Dit is natuurlik nie hoe God se hart is nie. Hy is passievol teenoor die wêreld en Hy IS liefde. Die sap van die wingerdstok transformeer my om ook so te wees. Die fokus gebied en roeping van elke persoon sorteer hy of sy self uit in gesprek met God, maar ons SAL getuies wees as die Gees oor ons kom. Dit bly 'n passie. Selfs al stuur sy passie jou in jou lewe net na een of twee mense. Dit is in Sy hande wie Hy jou oor passievol maak. Jy kyk oral waar jy gaan met Sy oë en hoor met Sy ore en loop met Sy voete werk met Sy hande en voel met Sy hart! Jou verhouding met Hom bepaal hoe dit gaan lyk, want Hy weet hoekom Hy jou vir die tyd omstandighede waar jy is geskep het en gebore laat word het. Hy gee jou die gawes en alles wat jy nodig het om dit te leef wat Hy jou voor bedoel het. 
Die ander aspek van gebed en gemeenskap is dat mens soms saam met ander bid. Daar gebeur ongelooflik baie as jy beleef hoe die Here met ander mense werk. Jy hoef nie soos ander te wees en doen wat hulle doen nie, maar hulle passie is 'n aanmoediging. Soms is hulle moedeloosheid deel van waar Hy jou wil gebruik. Daar is net soveel sinvolle dinge wat gebeur as ons saam bid en mekaar se gebede hoor. God gebruik ander en praat met ons dikwels deur mekaar, ook in die intieme verhoudings aksie van 'n gebed! Sover ek kan sien, bring die Gees mense bymekaar. Ons is versoeners en gewonde genesers vir mekaar en die wêreld. Vir God gaan dit om verhoudings en waar Hy werk kom mense bymekaar in intieme verhoudings. Die huwelik is die hoogtepunt daarvan, maar dit is ook in vriendekringe en in ander forums. 'n Gebedsgroep raak aan die hart van verhoudings. Dit werk en maak groot verskil in die wêreld, maar ook tussen die arbeiders. 

Potensiaal

Waar God werk, is daar natuurlik altyd opofferings en seer, maar daar is 'n geweldige diep genesingskrag aan die werk. Daar word bevry en mense staan verbeisterd voor Sy almag. Dit dikwels in klein dingetjies met groot betekenis. 
Om te bid is waar die lote in die wingerdstok gewortel word. Die resultaat is nie mensekrag en pogings nie, maar God aan die werk. Sy passie word aan die beweeg gebring. Daar is net te veel stories om te vertel. Daar is soveel kere wat ons die stories hoor en self beleef van wonderwerke waar die wat Hom nie ken nie baie duidelik sien dat dit nie mensewerk is nie. Dink maar as iemand homself verneder en opofferings maak, die wêreld ken dit nie. Hulle is soos die visse wat gaap buite die water vir die suurstof van God. 
Dit is net onmoonlik om 'n gemeente of groep te wees wat in die naam Hom werk, om nie op ons knieë te begin nie. Dit werk net nie as ons dit op ons eie probeer doen nie. Baie is verskriklik moedeloos oor resultate, maar probeer net weer en weer in eie krag. Kom ons doen dit volgens die bedoeling van ons Vader. Ons laat Hom die werk deur ons doen, en staan saam met die wêreld in verwondering oor wat Hy doen, selfs deur my. 'n Groot golf van herlewing in 'n korrupte samelewing politiek en alle ander tereine, is nie net 'n droom nie, dit kan 'n realiteit wees! Dit is nie ons wat dit doen nie, maar Hy.

31/08/2018

Taxi ry na Quelimane

Ek is 5h30 by die dorp na 'n halfuur se loop met rugsak, rekenaar sak en 21kg tas op die kop. Daar is 'n 20 sitplek bussie wat tot in Quelimane loop en wat my verseker dat ek vroeg genoeg daar gaan wees vir die vliegtuig. Die bus lyk maar gehawend en geroes. Daar word 'n hele bees se vleis toe gedraai in die paadjie gepak. Die paadjie bestaan nie, almal klim maar so bo-oor alles. Die enjin klink goed alhoewel die exhaust stukkend is. Ratkas is maar problematies. Die bestuurder moet so nou en dan 'n rat mis. Toe ons die stukkie grondpad slaan, toe val een van die vensters uit en moes ons dit eers reg maak. Ons laai kort kort mense op en af. Toe kry ons 'n pap wiel. Die domkrag is te klein en hulle moes die wiel in drie fases oplig.
Daar word eers 'n paar sakke houtskool gekoop.
Toe die verkeerspolisie ons voorkeer vra hy 250 mt vir 'n bribe.
Die bande is in 'n baie swak toestand en ons kry 'n tweede pap wiel. Daar is nie nog 'n spaarwiel en ons haal een wiel van die dubbele wiel agter af en sit op. Die ander loop al lankal op seil. Gelukkig kan ons nie vinniger as 80 ry nie.
Die polisie keer ons weer voor en die keer is daar baie omkoopgeld ter sprake, want baie se dokumente is nie reg nie. Gelukkig het ek 'n verklaring van die kerk en kom ek na 20min deur sonder omkoop.
Ons haal Quelimane en ek het sowaar nog tyd om iets te gaan eet voor ek agter op 'n fiets lughawe toe is. Dit was ook 'n ding, want hulle kry nie my kaartjie nommer nie. Eers heelwat later is ek deur sekuriteit.
Normale goed gebeur net anders hier en die Here seën my met 'n baie interesante dag.

29/08/2018

2018-08 Strand outreach team report

Team sent by Strand congregation
In Mozambique, we worked with the Reformed Church in Mozambique. The team from South Africa consists out of the following:
Danie and Bonny Murray went with to facilitate the outreach.
Venicius Elizabeth (Bet) and Ester Bantim went with and really served the communities with their gifts.

Beforehand
The congregation of Strand Reformed Church did a lot of work to help organize this outreach. We included the Bantim family part of the outreach family. Later on, they admitted that it was a scary new experience into the unknown. Our faith was also tested when the invitation letter only reached us the day before we leave, but everything built up to an outreach where we daily could see how God works.
The congregation also gave us the critical prayer support that was proved through experiencing and seeing God at work.
Training
Bonny prepared teachings about forgiveness and it also proved to be part of our Father's plan.
Elizabeth had lessons about Bible stories and salvation, that was also very needed. She worked with a lot of energy with women youth and children. Danie worked on how a true relationship with God can result in a life the testifies about our God. Vinicius prepared a good theological basis for making disciples. As he always says: It is good to have children, but it is better to have grandchildren.
Reaching Mocuba
We flew to OR Tambo airport and family of Bonny went out of their way (an hours drive) to get us, feed us with the best food ever and brought us back.

We were bit scared about the visums at Maputo, but it went very smoothly. At Maputo, I heard that our transport is not available to fetch us at Quelimane.
After arriving at Quelimane we had to hire two taxies (cars) to take us to the minibus rank. There we got on a minibus to Mocuba and from there we used the synod car. We had the car for the rest of the outreach. Bernadette gave us a lot of love, food and accommodation.

Youthwork
The youthworker and lady from Milange did not arrive and we could not do the mailbox work. We are in discussions to leave the transport money for the youth to go and visit the 3 congregations in October with Felizardo. I want to work with the leaders of the youth because I think they are a bit stuck in a rut, but will have to do that on a later stage.
Program
We went to Magodane and started with a church service. 


The afternoon we had a joint listening time to determine what the Lord is doing, how they are doing in the community and then devided in groups for children women and men. At one stage with the men, we were analyzing the growth of the congregation and we discovered that the traditional beliefs are very deeply rooted. It is impossible humanly speaking to make a clear choice, there are to much fear. We had a deep discussion on being rooted in Christ and through Him, how to overcome the fear.




On Monday we went to a new area with the name Mushina and worked there for the day. We came back just before dark as the car do not have lights.



On Wednesday we did a very fruitful session of house visitation after wich we went back to Mocuba before dark.
Thursday was a very needed day off.

Friday we went to Muraba for the day, where we encountered 4 snakes, but even that fitted in as it appeared with the story of the snake in the garden. We started slow but later on we attracted many especially youth from the area.





Saturday we spent with Mocuba congregation and had many more participants than previous years. We divided in groups and the studies were blessed.
On Sunday we had the church service and Vinicius preached. After the service the congregation stayed behind and we concluded our studies.



On Monday we went to Lugela and did the studies there. Also here we experienced that the Lord is working. It is sorry that the pastor were not there as he was on a mission trip in Nampula.

Tuesday we went to a area just before Tacuane with the name Mudani. The message of our visit did not get there in time and they thought that we will come on Sunday. As a result of this, we started late, although we kept the children busy. The time were short but it went well. The road were bad, but we returned with last light. 



For the last day we took our tents and went through Tacuane into the mountains and worked there for the day at a place called Nambirini. People were very open and we had a good day in this beautiful area.






In the morning every one helped pushing the car to start and we went back to Mocuba.
The car managed to reach Quelimane where we had Lunch in Chuabo Hotel and I dropped them off at the airport. They flew down to Maputo where they stayed over in the hotel and the next day flew to Johannesburg, stayed over at Bonny’s family and arrived back in Cape Town. I took the car back to Milange from where I can continue with the work.

Women's work
This work was mostly done by Bonny and Elizabeth helped sometimes.
The reaction on the forgiveness training brought women on their knees before God and they were also very open to share very intimate problems.
Partners
This we believe is God’s work. He used the calling in the heart of the Reformed Church from the congregation of Strand. They organized the outreach, took responsibility and paid the costs. They were also the back bone for praying for this outreach. This they did in collaboration with the Tumbine synod of the IRM and the three congregations involved.
Conclusion
It was a good outreach. We learned more about our brothers and sisters circumstances and needs. Our relationship grew and on the long term we could see growth in the three congregations. This time also, I believe that God planted many seeds, and we are positive that it will bear fruit. These seeds were not only knowledge, but with the gifts of the Bantim family, real sharing of our Father's love.


2018-08 Bileam visit to Nampula and Nacala

Preparation

Through the grace of God, my flu slowly started to subside when I arrived in Milange. It was very good
to rest for a day and plan the trip to Nampula with the church leaders.
I had to start Bileam after being inactive for a long time. As I know his personality it took 3 of us to
push and beg till we were exhausted, but then Bileam started to roar with pleasure. I borrowed some
spanners and set the chain for the road. It was good to connect with the others in Milange, and we
had a good meal together the night before the trip

Day one on the road

It was an 8 hour trip of 400km to Alto Molocue. I loaded the suitcase and a bag on the back with tube
rubber and loaded my tent, coffee and other equipment. On the market pastor Joao gave me more
tube rubbers and the elder prayed for the trip. They admired this pastor to undertake this trip on a
motorbike. We all know that much of this work is humanly impossible, but we took hands and trust our
Father.
Eight hours later I met pastor Jussa and his family in Alto Molocue. In this circumstances, it is with
great joy when you meet with old family in Christ. That is when you also know it is what you should
do, visit and encourage each other. It is worthwhile and critically important.
I had a bath and good Mozambican food. I discovered that this food became nice, even some that I
struggled to eat in the beginning of the ministry.

Alto Molocue

I pitched my tent on the veranda of pastor Jussa’s new house and after a needed bath I went and
sleep.

The next day we had a meeting with everybody available and talked about God in Alto Molocue.
The Capel is made out of grass and we were about 15 people connecting with one on other and
shared our relationship with God through the Spirit that makes us one. There are so many challenges,
and we confirmed our salvation through grace and made that our base for handling life. It was a good
experience and the Lord guided our conversation in such a way that pastor Jussa commented as
follow: “It seems as if you knew what is happening here and with whom it happens.”

The afternoon we went to pastor Jussa’s vegetable garden and walked through town. His house is on
top of a hill with a wonderful view around. I made a video of them to deliver to the congregation in
South Africa that supports his work.
I went to my tent early.

First day in Nampula

After greeting my Alto Molocue family I left for Nampula. Bileam carried me 200km further through
beautiful terrain. I left before breakfast and after a while became hungry and stopped at a guy selling
bananas. He was very open and friendly and I ate 5 bananas for breakfast discussing the community
with him.
Further on the way you go through beautiful forest arias and some towns. The mountains are really
beautiful granite outcrops, sometimes for hundreds of meters up in the air with steep cliffs. So many
people along the road and they are so open, but I know how little was done in true Biblical work.
There should really be more workers available to help. See how far I drive to see some people, but
how many are in between!


Arriving in Nampula I could not get hold of the pastor, and went to Fiel’s centre. This is a centre to
promote the Reformed tradition. They were happy to see me and there pastor Laurenço came to get
me.
After I ate with his family and his right hand Paulo, we went to a house in town following small
footpaths through markets and furrows cut by water in the rainy season. There we sat under a tree
and talked to people about God. Especially the children were very open.

Nampula is mostly a city of Musl&m people. If you talk church you sometimes lost the opportunity.
Some people walked by and gave negative comments. The work here is new and started with one of
our pastors son’s that gave a building and house he built for the Church to start a new ministry. The
synod sent pastor Laurenço to start evangelization. He managed to form groups in the community
like this one and on Sundays started a joint meeting in the new building. Rev Lourenco is very
enthusiastic and is doing a great job. The subsidy money is not enough for his survival and he only
has his garden in Milange district to help for the rest. As it is a mission area there does not provide
enough income to help his family. He will go and sell his beans and hope to survive on that. Maybe
the synod needs to think about his situation as the presbytery is not very strong.
After the meeting, we started planning the time together and decided to visit a group of people in
Nacala the next day.

Visit to Nacala

After preparing we loaded Bileam and the pastor’s motorbike. Me and Paulo are on Bileam and the
luggage and Laurenço on his. This is 200km and therefore 4 hours ride to Nacala the harbour city.
Paulo was clearly not prepared for sitting four hours on a bike and how tiresome that is. He became
so sleepy that on stages I was afraid that he will fall off.
Arriving in Nacala, Vodacom was offline and we could not reach another Paulo from Nacala as our
contact. We phoned Beira Milange, Maputo and after an hour we finally met up with him just around
the corner from where we were.
The city is dusty with most smaller roads not tarred, most buildings are not painted, there is electrical
wiring hanging from poles, and water from bathrooms, are running behind houses. It is really hot. Our
hosts took us to a house behind a very neat hotel, the sun hotel. There we met Paulo that is working
for a tyre company transferred to Nacala from Beira where he was a member of the IRM.
He took us in his little car to our meeting place. The brake pads of at least one wheel is long gone
and squeaks each time you apply the brakes. We drove dust and uneven roads through the market
and people to a house where there are a few families hiring. Two of the families are attending the
meetings outside in the yard. The meeting shifts around as the shade of the trees shifts. We sat on
plastic chairs and there was a lot of joy receiving us. Some of the families there are not Christian and
everyone is scared that they may be negative about the meetings.

They gave us a very well prepared and tasty meal as our first food for the day. After that, they asked
Danie to talk about the basics of christianity. It is here that we discovered that there is a good
understanding of the structure of the church, liturgy, Sunday school etc, but that a real understanding
of a personal relationship with God is something they want to know more about. They experience
different temptations and do not know how to deal with it. They know when something is not good,
but it is not possible to resist. We talked about living through the reality and guidance of God, in a
relationship given to us in Jesus and in the interaction with God through the Holy Spirit.
In the evening we went to the centre of the city in an unpainted flat building on the second floor. The
entrance is dark dirty with broken steps. In the inside is a lot of wastewater running in the yard with
green moss growing on the walls. There is a lot of mosquitoes breeding. The entrance of the flat is
used as a kitchen with charcoal fire little stoves making a lot of smoke. Inside it is clean and the
owners keep it neat.

We three received a room where I pitched the inside of my tent on the broken vinyl floor. That kept
the many mosquitos at bay. We could not open the window because of the mosquitos and it was
very hot and humid. We had a very nice delicious meal before we went to bed. The family is also
coming from Beira and are very friendly and open people. They have three children serving us and
watching cartoons on a bigger tv.
The next day we had breakfast and went back to the meeting place and because they like the
structures, we had a proper church service with liturgy choirs of the women and children and we
sang from printed papers with some songs they know the best. Rev Lourenco  preached and after
the service we talked further about the work.

They tried to find a place to meet, because of the fear of the reaction of people where they meet.
Places is very expensive as soon as the owner's hear it is for a christian church. They do not want to
be associated with christianity. It is a totally new ministry if you work in a area where christianity is not
acceptable. Some asked up to 800 000 Mt for a place with nothing on it. After a lot of asking around
hey found a place for 60 000 Mt and are looking into it. It is sometimes possible to buy the half of it
and start functioning on it finding the rest of the money to pay the rest.
On a Sunday they get more or less 130 Mt for church offering and once in a month they ask for extra
and then can get up to 700 Mt. The other challenge is to find funds to build.
They are very excited now to meet a pastor that takes responsibility for them in the church meetings.
We will stay in contact to help where possible to establish a ministry in the city. It is so important for
the mostly rural church to start operating in the cities.
The two contacts in the city is the leader who took most of the responsibility on himself namely Paulo
Mucandir 84 275 4297 pmucandir@tcm.co.mz and Mister Joao Mashava from the flat, 84 512 1684
also operating with Whatsapp.
After the meeting we went back to the flat to have something to eat and from there we returned to
Nampula. We arrived after dark and struggled with lights of the motorbikes that are not set properly.
The Lord guided us back safely.
Sunday we had a church service in Nampula and Danie was asked to preach. They are still finding
their way in the liturgy and songs, but it went well. Here we focused on receiving God's grace and
how to be a child of God.


Luis Vicente, who gave us the church building was also present and we had a good time afterwards
talking to him. The most important work of this ministry is not in the building but with the groups
outside where they meet 3 times a week and talk to the children and some adults.
Paulo and Lourenco went to visit a group but left me to rest for my trip back to Milange the next day.
In the evening we went and eat at Luis Vicentes house and again it was an exquisite meal. It was
good to know him better and pray for one another.
On Monday Danie went back to Mocuba that took 9 hours on the road. The same evening Rev Joao
Herbath arrived and stayed with us at Bernadette's place. The next morning we had a meeting with
the council members of the Mocuba congregation to discuss the priorities of the church building. It
went very well and will help the supporters to have a better understanding of the needs and priorities.
We could not do very much about the budget, but could go to a shop to see some of the prices.
Danie wrote a small report about this, you can read more at:
https://drive.google.com/open?id=1HXPy9wVXKnuLJGY5l_YKlEXFRhIeJ0l1sjvJMpDE7dI

After the meeting Danie and Joao returned to Milange where we arrived more or less at 16h00.
All the honor to our Father who did all the good work.
Danie Murray

2023-11 Lugela besoek

hierdie is berg by Cricane (morrua)  Hier is die byeenkoms by Cricane  Tydens Cricane gesprekke ...