Besoek aan Entre Lagos (naam beteken tussen die mere)

Ek en ds Nunes van Gurue vertrek op ons motorfietsies vanaf Murara, wat op die kaart as ‘n kerkie regs bo naby Malema aangedui is. Dit is alles sleg grondpad, baie stof en dan die laaste stukkie pad baie dik sand is. Ons worstel wydsbeen deur die sand sweet en lag vir mekaar se gesukkel tot by Entrelagos wat op die kaart noord van Mecanhelas is waar die pad langs die meer by die treinspoor aansluit.

Daar aangekom by die hoof ouderling, weet hy dat ons kom, maar weet van geen relings. Sien hy, wil nie dat ons die buiteposte besoek nie, hy wil ons vir homself hou. Ons moet omtrent rond bel voor ons uitvind waar die byeenkoms gereel is. En toe wag dat iemand vir ons kom haal. Met ‘n gesukkel kom ons daar weg en in die proses hoor ons dat die 6 gebedshuise eintlik nou almal dood is. Die plek waarheen ons gaan is ‘n nuwe plek wat die vorige dominee (wat hiervandaan moes vlug) begin het. Die jong man daag op en klim agter op ds Nunes se motorfiets en wys vir ons die plek wat op die kaart aangedui word as ‘n huisie langs die boonste meer. Mens kan die meer daarvandaan sien as jy op ‘n graniet bergie geklim het. Dit is amper 100km van Cuamba af.

Die area is baie geïsoleerd. Binne 20 km is daar bv nie skole nie, mense moet baie ver loop vir water. Dit is stowwerig en droog op die stadium. Daar is geen mediese geriewe nie, soms moet hulle mense agter op ‘n fiets laai in ‘n nood geval vir oor ‘n 20km en mense maak dit dan dikwels nie. Na verlede jaar se vloede, is daar nie genoeg kos nie. Mense eet reeds net een keer per dag. Hier is ‘n foto van die mense soos hulle werk in hulle tuine.

Mens word met 'n magteloosheid gekonfronteer as daar regtig niks is om fisies te doen nie. Ons word gedwing om ernstig met ons Hemelse pa te praat!

Een ou man vertel dat as die nood regtig druk, dan loer daar baie versoekings vir jou. Dan kyk hy maar net op en as hy afkyk het hy 'n skoffelpik in die hand en dan weet hy wat om te doen.

Ons word ontvang by ons gashere op baie oop respekvolle manier en hulle dra ons op die hande vir die drie dae wat ons daar bly. Ons eet pap en vissies, of pap en hoender en in die oggend ryspap.

Dieselfde dag begin ons met gesprekke. Eers behoeftebepaling. Die mense wil baie graag hê ons moet daar 'n kerk begin. Ons begin dus om die basis van kerkwees na die beste van ons vermoeë te beskryf.

• Begin by God drie-enig. Verskillend en tog eenheid. 'n God van verhoudings.
• God se koninkryk se kenmerke is dinge soos:
• Sy glorie
• Liefde
• Vergifnis
• Self opofferend, doodgaan in self
• Ander se beslange bo jou eie stel. 
• Almal vrouens inkluis is na Sy beeld geskape en almal wit of swart het gelyke waarde. (baie tyd word hieraan spandeer).
• Diens
• Die aardse koninkryk is baie verskillend en werk met magstelsels materialisme en sulke dinge.
• Om hierdie nuwe koninkryk gestalte te gee moet ons
• Afhanklik en erkentlik wees.
• Ons gebrokenheid erken
• 'n Gesindheid hê waar ons die ander vra om my reg te help as ek foute maak.
• Erken dat ons mekaar brood nodig het.
• Ons mag nie sleg praat van mekaar as ons mekaar nie help nie.
• Ons moet mekaar bou en bevestig met goeie woorde en aanmoeding
• Ons deel saam mekaar se lyding en deel die lyding dan met Christus van die kruis.
• Ons maak saam planne onder God se leiding

Hier breek ons tydens die twee dae se gesprekke en sing en dans ons eers bietjie. Van die mans is bereid om buite die kultuur gewoontes sy vrou se hande te vat en vir haar te bid as inoefening. Die huwelik word bevestig as ons skool vir die verhoudinge waaruit die kerk bestaan.  Dit is regtig groot stappe wat met baie lag en gesels gepaard gaan.

Ons doen saam huisbesoek en deel ons medelye, omgee en aanmoediging op 'n praktiese vlak met mekaar.

Die seuntjie sit buite en speel terwyl ons gesels.

Ek maak my oggend koffie.

Met die afskeid gesels ons bietjie oor inisiatiewe. Die kinders moet skool kry, want niemand word dorp toe gestuur nie, daar is te veel mensehandel en nou leer niemand. In die reeds moeilike tyd, moedig ons mense aan om vir elke kind vas te byt en 'n stukkie ekstra landery te plant. Dan eenheid te kry sodat die fondse saam gegooi kan word. Dan kan hulle Milange kontak en 'n christen onderwyser vra, want hulle het kos en geld vir hom.

Ek en Ds Nunes sluit af deur die verantwoordelikheid aan die mense oor te gee. Ons sit simbolies die opleiding en planne voor hulle neer op die grond. Ons gaan weg en hulle kan nie staat maak daarop dat daar van buite af iets gaan gebeur nie. Dit is nou hulle besluit om die opleiding te gebruik en eenheid en vertroue tussen mekaar te bou en kerk en skool te begin. As hulle alles daar op die grond los, gaan niks gebeur. As hulle dit optel gaan dit baie werk kos, maar gaan more 'n beter dag wees as vandag. Dit is moontlik want God se Gees is by hulle. 

Op die manier gaan hulle ook mekaar kan help om gereed te wees as die Here weer kom.