Hoekom het die Here Mosambiek gemaak?

DIE MENSE

Hierdie is 'n poging om na Mosambiek te kyk deur God se oë. My ervaring is meestal van die Noord-oostelike gebied en meestal die platteland. Hier woon ongeveer 20 miljoen mense. Mosambiek is 'n land van baie kontraste. Daar is seker meer as 30 verskillende tale en groeperinge, wat baie geïsoleerd gebly het vir baie jare. Moderne tegnologie en verbetering in infrastuktuur, maak dat daar groot aanpassings gemaak moet word en diep oortuigings en gewoontes word bedreig.

Een van die belangrikste eienskappe van Mosambiek mense is dat hulle mens-mense is, wat verhoudings met mekaar baie ernstig opneem. Alles draai om verhoudinge. Dit is mense wat baie lag en grappies maak en dit is baie belangrik vir hulle om ander mense te respekteer.

Mosambiekers is ongelooflike "gee" mense. Hulle huil saam met jou, hulle bid vir jou, hulle gee hulle laaste kos vir jou. Hierdie vrou bid vir my familie in RSA wat deur 'n moeilike tyd gaan.

Die eenvoudige lewensstyl - Markie in Lugela

Kos word op vure gemaak, water van riviere of putte aangedra vir alles by die huis. Soms so ver dat dit met fietse gedoen moet word. Die enigste manier om jou landery te bewerk is jou eie fisiese krag.

UITDAGINGS

As mens met Mosambiekers praat dan is jaloesie en magspel soms van die dinge wat maak dat hulle sukkel met eenheid. Mans hanteer vrouens sleg. Infrastruktuur sukkel en daar is baie korrupsie. Wat geloof betref, is Mosambiekers diep gelowige mense, die belangrikste geloof, alhoewel nie altyd so gesê nie, is die tradisionele gelowe. Veral op die platteland is dit baie sterk en die teenwoordigheid van die geeste, is 'n groter realiteit as die fisiese dinge.

Nie lank terug moes ons nog op miershope 'n sein vir jou foon soek.

Oorloë het groot agterstande aangehelp

Die vrou het haar voet verbrand en weens geloof in die geesteswêreld het sy vir 3 weke sonder pyn behanderling nie mediese behanderling gekry nie. Toe na ingrype die familie instem vir behandeling, moes ons help om mense op die mark te gaan omkoop om vir haar bloed te skenk vir operasies. Die hospitaal 80km verder het die operasie suksesvol uitgevoer. Haar kind is drie dae na die verbrand van haar voet, gebore. Die twee is nou gesond en gelukkig terug in die gemeenskap. Christus kon haar deur mense help.

Infrastruktuur is soms 'n groot beperking in die ekonomie

Hierdie kinders is deel van 'n skool wat begin is deur 'n Suid-Afrikaner wat lewenskwaliteit verhoog van kinders wie se ouers dood is en tipies by 'n oumagrootjie bly. Hulle ontvang mediese toesig, voedsel en groot ouers word bygestaan om na hulle te kyk. Seker minder as 1% van kinders in die situasie het 'n geleentheid om God se liefde op so 'n manier te beleef. Kinders se potensiaal word baie swak ontwikkel en uitdagings is groot. Hierdie kinders gaan help om die toekoms te verbeter.

Ouer mense kry dikwels baie swaar wanneer hulle nie meer in landerye kan werk nie. Honger is nie 'n vreemde ding nie. Sommige jare as dit nie reën nie, dan is daar nie kos nie, want daar is min reserwes. Dit gebeur dat mense soms net een keer in drie dae eet. Ander kere oor Januarie is Mango's die enigste voedsel vir twee maande.

DIE KERK

Die kerk wat die Christene in Mosambiek is, is die mense wat baie effektiewer as ons hoop kan leef en bring. Hulle kry swaar, lewens word dikwels letterlik bedreig, families verwerk hulle veral in Moslem areas, maar ook in sterk tradisionele families. Pastore werk met R500 per maand waarmee sy familie moet lewe. Opleiding is te min en sommige werk in ander taal gebiede in vreemde kulture vir hulle. Dit is 'n lewe wat ons in Suid-Afrika stom slaan. Dit is die mense wat lig en sout moet wees en hulle kry dit nie altyd reg nie. Hulle smeek letterlik vir hulp en voorbidding.

Hier gesels ons met pastore van verskillende kerke oor die korrupsie van die stad en land. Dit is regtig 'n groot uitdaging. In baie skole, kom min kinders op meriete deur na die volgende klas. As die ouers arm is, bly hulle jare in die skool of kom glad nie daar nie. So baie goed gebeur net op grond van omkopery. Die pastore vra voorbidding om met die polise hande te vat om 'n verskil te maak in hulle stad, want hulle mense kry swaar as gevolg van korrupsie.

Die gereformeerde kerk wat werk in die vier provinsies, Zambezia, Nampula, Cabo Delgado en Niassa, bestaan uit ongeveer 300 klein kerkies. Mens kan dit familie kerkies noem, wat soms net 'n paar mense het en ander kere tot so 50. So ongeveer sewe kerkies of direk vertaal, gebedshuise, vorm saam een gemeente. Die senter van die gemeente is dan gewoonlik bietjie groter.

Een van die 300 gebedshuise van die gereformeerde kerk.

Mense dink baie min van hulleself. Daar is baie seerkry vrees en dit is geweldig moeilik vir jong christene om vrede en bevryding te beleef en daaruit te leef. Daar is baie opofferinge om te maak vir nuwe christene in Mosambiek. 

In die kerk in die stad Quelimane is daar voorbidders opgelei. In elke erediens gaan staan hulle voor in die kerk en dan word almal wat voorbidding nodig het, vorentoe geroep. Die mans gaan na die mans en die vroue na die vroue en dan word daar intens geluister, saam gebid en saam gehuil. Mens kan sommer op die foto, die opregte belewing van mense se nood sien.

Sonder om verder te probeer om die wêreld van die Mosambieker bekend te stel, dit is die mense vir wie ons lief geword het. Ons ken baie van hulle persoonlik.

Dit is ver, dit is duur om daar te kom en die nood plaaslik in RSA is geweldig groot, die ekonomie het geweldige druk op ondersteuners begin plaas en fondse raak minder. 

Ons twyfel soms en wonder of alles die moeite werd is. Dit vra regtig fisies baie van mens. Mens kry dikwels Malaria, en om op 'n bus te sit vir drie dae, taxis ry, snaakse kos eet, sukkel met tale en kommunikasie, soms internasionale druk op bv grense te beleef tydens zenofobia, was ook al in 'n Mosambiekse tronk, jou familie moet dikwels weke lank geskei wees van jou.

Dit alles gesê wil die Here mens nie los oor die mense van Mosambiek nie. Die geleenthede vir goeie christelike voorbeeld en lering en dissipelskap is so min. Vir my is daar nog te 'n duidelike rol vir die kerk in RSA om betrokke te wees. 

Daar is heelwat mense wat vir my 'n salaris, pensioen en pensioen betaal, die onkostes probeer dek, saam bid, hande vat en aanmoedig. Baie van die ondersteuners is mense uit minder gegoede areas. Die plaaswerkers van die VGK kerk in die Sandveld, het nie lank terug 'n R1000 per maand. Alexanderbaai gemeente van die NGK, wat volgens begroting nie 'n predikant kan bekostig nie, stuur ook R1000 per maand. Dit gryp mens aan die hart en dit bevestig dat dit is wat ons moet doen vir so lank ons kan!

____________________________________

Lorinda, 'n Bybelvertaler, se storie

Lees Lorinda en haar dogtertjie se storie:

Geskryf deur Sebastian Floor

I met Florinda for the first time at a Bible Society translation workshop in Maputo Mozambique in 2011. A very alive, vivacious, confident, happy person, with almost something of a challenging look in her face. Life was good. And an excellent translator according to reports. In the Nkumbi language, southern Angola. At this workshop in Lubango she was there again. But dressed in black. And her little 8-year old daughter with her. The first day I thought nothing of it. The second day there was that black dress again. This is an old Portuguese custom for a woman to dress in black when there has been a death in her family. (Actually quite a beautiful custom. This way everyone in the community knows she is in mourning and they then treat her accordingly, with care and respect. Not always but sometimes a bus driver will just waive the local bus tarif, or a kind shopkeeper will fill up the tin of rice to overflowing instead of just three quarters full. Little gestures to make life easier for her.) So I wanted to find out more, and here is the amazing story I learned.

               About a year ago Florinda was expecting her third child. The child was born, but then unexpectedly the two-month old little girl died. Around July. Father and mother were distraught. But she bravely continued translating the Scriptures in Nkumbi and her husband his work. But then disaster struck again: her husband was killed in a motorbike accident close to their little house only four months after the loss of their baby. Two strokes in a row.

As if this was not enough, now her family is turning against her. There must be something wrong with her if two disasters in a row hit her in this way. Maybe she has been cursed by someone, or she has committed some taboo that provoked the ire of God or the ancestors. Imagine this: the loss of two loved ones and then your extended family starts wondering if everything is ok with you. The story of Job and his friends all over again. The problem is, in Africa family is everything. Who does she have to turn to? How would she handle this?

But this is not the end of the story. With a calm voice and peaceful look on her face she explained that the work of translating the Bible for her own people has given her such a sense of peace and comfort in the midst of all this tragedy and rejection. Getting up in the morning with new courage has been possible. There is work to be done. My people needs God’s Word, she said, and desperately so. Even my church-going family needs it, and desperately so. And there she was, at the workshop, with her little girl in the classroom because the loss was still to much for the girl to be separated from her mother for those two weeks. What a testimony of the inspiration and comfort Bible translation is to her, in the midst of tragedy! However, she did ask for prayer, prayer as she needs to be strong and win her family over again, reassuring them that all of this is not HER fault. Will you and your family maybe pray for her as well? We are called to carry one another’s burdens. One way to do so is by praying. The prayer of the righteous is effective, we are promised by the apostle James…

Hierdie is die gevolg van diep gewortelde denkwyse. Ons bid dat die Here ons sal gebruik om Sy bevrydende GOEIE boodkap te kan bring en hande te kan vat tot dit deel word van gemeenskappe.

SARFAT Besoek

Ons voel skrikerig, want die omgewing en die mense wat ons gaan besoek is vir ons vreemd. Langs die pad tel ons 10 jongmense van Wallesdene en omgewing op wat deel is van 'n christen uitreik jeug groep. Hulle entoesiasme is aansteeklik.

Ons kry die Dare to Care groep van Proteahoogte by Sarfat en hulle bedien ons met koffie en pannekoek. Ons besoek die Xhosa en Afrikaanse bybelstudie groepe en word met sang en dans verwelkom.
Ons ontmoet mense wat elke week die bybelstudies aanbied met groot toewyding en ontmoet die kinders. Hulle het groot vrymoedigheid om te sing en ons te omhels in verwelkoming.

Ons verdeel in groepies en die kinders begelei ons na hulle huise. Ons stap deur die strate, in plakkers huisies in en beleef 'n ander wêreld wat vir ons baie arm voorkom. Binne die huise beleef ons warm vriendelike en ongelooflike mense. Ons kuier, drink iets saam en nooi almal saam vir 'n pannekoek by die Sarfat gebou.

Ons bewonder die vordering in die gebou en 'n man in 'n rystoel vertel ons van sy plek, BLOEKOMBOS.

Ons hoor van baie uitdagings en behoefte vir erkenning en omgee. Die kinders sing met ongelooflike talent en oorgawe vir ons. 'n Seuntjie kom sit op oom Tallie se skoot. Ons kom onder die indruk van hoe dankbaar ons kan wees vir dit wat ons het. Skielik is daar 'n begeerte om betrokke te wees en daar kom 'n paar idees na vore.

Die vraag waarmee ons gegaan het is egter: Wat sê die Here vir NGK Proteahoogte oor Bloekombos. Waarvoor roep Hy ons en waarvoor nie? Hieroor gaan ons nog verder bid en gesels,

Johan Morkel vertel van Mosambiek saam met Handevat

Ek het in April 2015 ‘n week saam met Danie Murray in gemeentes in die Milange omgewing

deurgebring voordat ons met sy Uno via Mocuba en Quillemane die 4 000km teruggery het tot in

Kuilsrivier.  Op Danie se versoek, vertel ek graag iets van hierdie ervaring.  

Ek sal graag wil begin deur te sê dat so ‘n uitreik saam met Danie na Mosambiek ‘n ervaring is wat jou totaal buite jou gemaksone neem.  Dit is nie, soos sommige mense dink, iets soortgelyks aan die

program “Voetspore” op televisie waar ervarings van mense vertoon word wat as ‘n goed toegeruste

span met viertrek voertuie deur Afrika toer nie!  Op so ‘n uitreik saam met Danie ervaar jy eerstehands besoeke aan gemeentes in die bos(ons was by die gemeentes Thezeze en Candeni).  Tydens hierdie besoeke slaap jy in ‘n tentjie wat ook as muskietnet dien, jy eet die kos wat die mense jou aanbied

waar jy tuisgaan en jy ervaar vir ‘n kort tydjie iets van hul lewenswyse.  Jy is gestroop van alle

geriewe en gemak en luukshede waaraan jy by die huis gewoond is.  En dit doen jou baie goed!  Jy

leer meteens weer dat mens met baie minder kan klaarkom en dat ons nie so op die materiële ingestel moet wees soos ons dikwels is nie.  In die proses leer jy jouself ken en kry jy geleentheid om weer

besluite te neem omtrent jou waardes in die lewe.  

Maar jy leer nie net jouself ken nie.  Jy leer ook opnuut die betekenis van geloof.  Juis omdat jy so

uitgelewer is aan ander, gaan jy elke nuwe dag tegemoed in vertroue op die Here.  En as daar krisisse oor jou pad kom - wat dikwels gebeur – leer jy om ook in die krisis die Here te bly vertrou.  En Danie help jou om gedurigdeur om die wil van

die Here te soek agter wat elke dag ervaar word.  Miskien wil jy my antwoord dat bogenoemde

vanselfsprekend is en jy reeds jou lewe so leef!   Dan is ek baie bly, vir my was die uitreik egter ‘n

kosbare leerervaring wat ek, ten spyte van die ontberinge, vir niks in die wêreld sou verruil nie!  ‘n Laaste opmerking: uiteraard kom mens op so ‘n uitreik daagliks met gelowiges in aanraking wat op die

frontlinie die Koninkryk van God in Afrika dien.  Mense wat op ‘n daaglikse basis onder moeilike

omstandighede hul lewens wy aan die koms van die Koninkryk van God.  Nie alleen was dit vir my ‘n

inspirasie nie, maar dit het my ook motiveer om meer gereeld hierdie medegelowiges aan die Here op te dra in gebed.  As jy enigsins die geleentheid kry om, op watter manier ookal, iets van so ‘n uitreik te ervaar, sal ek graag vir jou wil sê: “go for it”!

Johan Morkel 

Gesprekke met die Here in Mosambiek 1

Op pad na Mosambiek het ek 5 dae op pad om met die Here te praat. Ek wil graag weet dat ek nie met my eie planne besig is nie, maar met Sy planne. Om die vraag te vra, kom dit na my terug, want dan moet ek bereid wees om my planne prys te gee. Nou praat mens van gevaarlike goed, want mense gee vir my geld om my gesin te onderhou sodat ek die werk kan doen. Here ek is reg om weer skuiwe te maak as dit moet. My vraag is net, hoe weet ek wanneer ek besig is met my agenda en wanneer ek besig is om in te skakel by ons Vader se plan met die wêreld. So in die gesprek glo ek praat Hy met my om te besef dat Hy 'n ongelooflike liefde vir Mosambiek het, ek is in Sy wil as ek vir Mosambiek lief het. Daar is baie met wie dit baie maklik is, maar daar is ook diegene met wie dit regtig moeilik raak en opofferinge kos. 'n Ander riglyn wat ek glo Hy met my kommunikeer het was dat ek moet inoefen om deur Sy oë te kyk. Dat Hy my aanmoedig om meer en meer te leer van sy liefde, goedheid en doel met alle mense. As ek dan gefokus is op hierdie karakter van ons Vader en inoefen om deur Sy oë te kyk na almal rondom my, op die grensposte, die verkeersbeampte langs die pad (wat dikwels korrup is), verder ook na alles wat gebeur rondom my, sal ek baie meer sien van wat Hy doen en meer as dit, gaan Hy Sy wil ook deur my hande en hart laat gebeur. Dit is 'n baie onselfsugtige en opofferende gesindheid, want die hele atmosfeer word deur Hom en Sy karakter van omgee bepaal. So in baie gebeure het ek dit begin inoefen, maar ek het nog baie oefening nodig. Nou maak ek 'n plan om

Gesprekke met leiers in Tezeze

Tezeze gemeente te besoek, omdat die sinode ook daarvoor gevra het. Die pad is baie sleg soontoe en vinnig weet ek dat ek meer doen met die karretjie as wat dit voor gemaak is. Val in slote, en wiele lig soms van die grond af op en dreig om kort-kort om vas te sit. Moet ek dalk omdraai?! En wat gebeur!! Die besoek draai uit 'n ontmoeting van 'n gemeente se leierskap met God. Ongelooflike gevoel van hoe die Here die gesprekke lei en die verduidelikings in stories omsit en verstaan in harte bewerkstellig. In die eerste plek luister ons eers na die mense en hulle bepaal toe 'n heel ander agenda as wat ek voorberei het. Dit wat ek wel in my kop het oor die onderwerp waaroor ons praat, vat die Here net verder in my en in hulle harte. Daarna gaan die gesprek oor rentmeesterskap en hoe ALLES aan Hom behoort. Mense ontdek dat omdat ons dit nie reg verstaan nie, raak ons jaloers. Daar word belydenisse gemaak van jaloesie. Die middag begin dit te reën en elke keer as ek dink dit hou op, val dit net harder. Here, raak ek bang, wat van die pad en die planne en afsprake wat voorlê??? Dan die inoefening van ontspanning oor dinge wat ek nie kan verander nie en oë oop te maak om te sien soos Hy sien. Aan hom behoort alles, en is alle mag gegee, en as dit waar is, dan is vrees klein geloof. Vergewe my, maar ek raak kort kort bang. Dan vra ek, dit moet nou ophou en glo Hy gaan dit stop en dan reën dit harder. Ons doen die oggend huisbesoek en kry reg om nie aan die pad te dink nie. Daar word weer bewys dat Hy werk. Besonderse ervaringe van ou tannies by die klei hutte wat absoluut blom oor ons besoeke. Ander wat in nood is en mens se gebede gretig aangryp en daaraan vashou. Ons kan bid vir siekes wat nie mediese behandeling het nie en weduwees wat man en kinders aan die dood afgestaan het ens. Ja,

Huisbesoek in Tezeze met Johan Morkel

Here die pad en my bekommernisse is werklik niks hierteen en teen wat U doen nie!! Uiteindelik is ons op die pad en dit is natter as wat ek gedink het. Ons praat mens fietse wat van voor kom en almal sonder uitsondering vertel vir ons dat ons nie gaan deurkom nie. Die petrol is min, want daar was nie in die dorp nie. Ek kan dus nie terug ry en more weer probeer nie. By Vulalo word dit duidelik dat die lorries die pad versper en dat ons dit nie gaan maak nie. Here waar slaap mens hier? Die vriend wat ons ken se huis is nie meer beskikbaar nie. Daar daag toe 'n ouderling op wat BAIE lief is vir my en met wie ek jare terug mee saamgewerk het. Hy en die dominee is daar na die hoofman toe en 'n uur later word ons na die skooltjie gevat en plek gegee in die personeelkamer om te slaap.

'n Wag word vir ons gegee om na ons te kyk die nag en ons slaan ons tentjies in die kamer op en die skoolhoof en twee van die onderwysers kom kuier by ons. Weer eens was dit 'n afspraak van die Here en kon ons deel oor watter ongelooflike verskil onderwys kan maak op die toekoms van Mosambiek.

Skoolhoof en Onderwyser, oud ouderling en ds Estevao in Vulalo

Die pad is BAIE sleg die volgende dag en mense belowe ons dat ons dit nie gaan maak nie. Ons gly en spring deur al die modder gate en slote sonder dat die karretjie een keer vassit.

Die lorries wat vasgesit het kom net voor ons uit en ons vind 'n pad verby hulle. Ek begin net iets van my vrese oorbrug, toe sit 'n lorrie net voor die dorp so vas dat mens nie kan verby.

Ek kry reg om deur Sy oë te kyk en is baie rustig ten spyte van die moderator wat vir ons wag om na Candeni te gaan. Iemand praat van 'n ompad en ons vind 'n manier om om te draai, wat op sigself beskou kan word as 'n wonderwerk en ons kry reg om die baie sleg ompad suksesvol te navigeer tot by die huis. Ek skryf iets meer oor die storie van die Here met my in die volgende inskrywing.

Maart 2015 eerste dae van besoek aan Mosambiek

Ek wens ek kan alles deel van die kosbare tyd waarmee die Here besig is met my en Mosambiek, selfs by die huis. As mens soveel ure stil moet sit agter 'n stuurwiel praat mens dinge met die Here waaroor mens nie gewoonlik praat nie. Hy praat dan met jou ook.

Die eerste ding is dat Hy my baie bewus gemaak het daarvan om nie my eie program te volg nie, maar sensitief te luister en met Sy oë na alle situasies te kyk.

In gesprekke met die kerk hier, beleef ek ook baie dinge. Die belangrikste is dat hier 'n geweldige behoefte is aan werk met studente. Hier is nou 5 universiteite in Quelimane (kan julle dit glo). Die mense kom dikwels van die platteland af vanuit baie traditionele gebiede en kom nou in die stad. Baie van hulle beweeg dan weg van hulle tradisionele maniere van dink, na “stads” denke. Daar is nie kerke wat hulle kan dissipel in 'n ekonomie, opvoeding, ens lewenswyse gebou op geloof nie. Die basis wat hier geleef word is 'n stadslewe sonder fondasie. Wanneer krisisse kom dan dwing dit mense na fondasies en as daar nie is nie, dan word daar terug gegryp na tradisies wat in die platteland was. Toordokters speel dus nog steeds 'n baie groot rol, een van die groot beïnvloeders van die gemeenskap is 'n toordokter wat net so twee huise van hier af bly en baie gesag dra. Baie van die valsheid daarvan weet die jong mense van, maar daar is nie alternatiewe nie, want die kerke hou hulle net met geestelike dinge op Sondae besig. Almal stem saam dat die waardesisteme van die stad nog steeds aan die verbrokkel is. Die behoefte is mense wat nie denominasie gedryf word nie, maar as Kerk Koninkryks gerig is en saamwerk om 'n kultuur van Christelike waardes te stel. Die studente is meer as oop daarvoor. Die geleentheid is nou! (Wat wil die Here vir die IRM en vir ons as ondersteuners sê)? Praat saam met my met ons Vader dat ons nie iets sal mis wat ons moes raaksien nie.

Die kerk hier werk baie met kleingroepe en het ook 'n skool waar saam met die regering kirikulum ook dinge gedoen word soos tuinbou. Kinders maak tuine by hulle huise en die tuin is dan hulle eksamen. Hulle kry dan punte oor hoe goed hulle dit kan doen. Op die manier word groentes en vrugte ens gekweek waar mense nog baie in wanvoeding leef alhoewel daar soveel potensiaal is.

Die huis is 'n ander belewenis. Die Pastoor is Eswaldo (uitgespreek Oswaldo) getroud met 'n baie knap Australiese vrou wat verstaan van 'n bediening aan die hele mens en mense lief te hê soos hulle is. Daar word gedeel hoe sy moes aanpas by die kultuur, sy wou haar privaatheid in die huis behou en die pastoor het die huis se deure oop gegooi. Die huis is gedurig vol mense, op die stoep oefen die koor met besonderse talente met dromme, kitare en stemme, binne by elke ete is daar stuk of tien mense en omgee groepe kom soms selfs tot twee op 'n slag hier bymekaar. Dit is gesels en kuier, ek slaap in hulle dogtertjie se kamer op haar bed en hulle gooi 'n matras op die grond in die sitkamer. Almal help skoonmaak, ek maak vir my koffie soos ek wil. Dit is nooit stil nie. As jy stil wil wees is dit net die kamer, (waarheen sy vrou soms onttrek). Groot vriendelikheid en min grense in 'n warm 90% humiditeit atmosfeer.

Dit is 'n ervaring om te sien hoe leiers in die gemeenskap, baie jongmense, nuwe huwelikspaartjies ens, entoesiasties deelneem aan klein groepe. Dti het soveel potensiaal.

Hier in Quelimane het die Here ook met my en ander 'n afspraak gehad. Ek ontmoet hier twee broers wat ek in Milange laas geken het as kinders. Die oudste het eerste hier deel van 'n kerk geword (die kerk wat ek besig is om te besoek) en het sterk as leier gefunksioneer. Later het hy sy broer wat 'n drinker was begin intrek. Toe verdwaal hy weer in die wêreld en sy broer het toe weer in die Here se werk gegroei in so 'n mate dat hy in 'n plekkie buite die dorp 'n gemeenskap begelei as pastoor en met 'n skooltjie werk om met kinders te werk. Twee broers met baie potensiaal. Omdat ek hier is het die een wat in die kerk is dadelik kom groet en die ander een hoor toe dat ek hier is en toe kom kuier hy ook. Ons stap toe dorp toe en gaan drink saam 'n koeldrank en gesels oor Milange en later al meer oor Quelimane en die Here se wil vir die stad. Ek sal kyk of ek later meer daarvan kan vertel, want die Here het die gesprek op wonderlike maniere gelei. Ek gaan hulel ook skakel met besonderse werk wat deur Shiloh in Klipheuwel gedoen word. Dalk gebeur daar ook iets. Ek weet nie of die Here al klaar sy doel met Quelimane bereik het nie, en of daar nog wonderlike dinge gaan gebeur voor ek later vanmiddag die pad Mocuba toe gaan aandurf.

Verder is daar klaar 'n GROOT opgewondenheid oor die wêreldbeeld goed waarmee ek hulle in kontak kan bring asook party van die “fresh Expressions” se modules. Veral dinge soos hoe om te luister na jou gemeenskap. Ons bou te veel in kerkwees goed in voordat daar geluister is (omgegee is), of net eenvoudig uit God se oë na die gemeenskap gekyk is. Ons kyk te veel uit ons eie oë, kerk wees, kultuur ens.

Nog 'n besonderse gesprek was met die familie waar ek oorgeslaap het in Gorongosa. Mosambiek is nie 'n maklike land nie en uitdagings is geweldig groot. Ons kon egter regtig diep deel oor geloof en die leef uit geloof wat vir ander hoop gee wanneer moedeloos. Hulle is reeds 'n lig, maar ons kon saam bid en sterker van mekaar weg gaan as toe ons mekaar ontmoet het. Hulle het dit reg gekry dat toe almal teen hulle draai die plaaslike mense vir hulle opgestaan het. Toe hulle nie kos gehad het om te eet nie het die mense in die nag ingesluip en vir hulle kos gebring! Besonderse stories. Hy werk ook nou vir 'n betroubare groot kunsmis maatskappy en is opgewonde daaroor om met die landbou projek in Milange te skakel en vir hulle van die oorskiet afval kunsmis te voorsien teen 'n baie spesiale prys.

Dankie vir almal wat in gebed deel van elke gesprek en kontak is.

Verstaan van Liefde, beinvloed die verstaan van God en daarom van gestuurdheid

LIEFDE die GROOTSTE opdrag:

Ek wonder of ons nie ons verstaan van God se hart verwater deur ons gebruik van die woord liefde nie.
Grieks gebruik mos drie woorde, een is eros, die seksuele liefde wat eintlik iets heel anders is en meer selfgesentreerd is as die ander. Dan ook filo liefde vir familie, wat klink soos 'n verbintenis nodig om te behoort aan 'n familie of dalk groep. Die derde woord is die eitnlike woord vir liefde wat God beskryf en dus ook 'n christen se strewe is. Die woorde wat dit beskryf is dinge soos fyn aanvoeling, prysgee van jouself, wees en doen goed aan ander ten spyte van jouself. God se opleiding hieroor kom in Christus as voorbeeld na ons toe. Gee posisie status en eer prys en word mens, word deel van vyande en 'n lelike wêreld en gee Homself as 'n offer tot die dood toe vir die wil van God. Dit is ongemaklik, seer, en teen jou eie strewe en oorlewings.
In ons kultuur sê ons maklik "Ek is lief vir lekker kos!" of iets dergliks. Hier gaan dit dus oor eie lekker gevoel, want dit is tog dwaas om vir kos om te gee soos Jesus. Nee, dit lyk asof dit meestal maar vir jouself 'n vervulling en lekkerte is. Met die manier van dink oor liefde verwar baie jongmense verliefdheid met liefde. Verliefdheid is eintlik maar selfsugtig en vervulling en lekkerte vir myself. Dit is natuurlik 'n tyd wat jy baie leer en bereid is om op te offer vir jou wederhelf, maar verliefdheid in algemeen lyk my is baie na jou behoeftes gebuig. Die lekker om belangrik te wees vir iemand, deel te word van 'n ander lewe ens.
Daar word dikwels gesê dat ek lief is vir bergklim of bestuur of wat ookal en die woord begin al meer die karakter kry van ek wat daaruit iets ontvang. Dalk moet ons 'n woord skep wat sal werk vir hierdie gebruik van die woord? Baie eerder die woord "hou van" gebruik, sodat dit nie met liefde verwar word nie. So kom ons nader aan Grieks waarin die nuwe testament gekryf was, wat drie woorde het. Met twee woorde kom ons dalk nader aan die betekenis van die woord.
Liefde is die grootste opdrag in die Bybel en as ek dit reg verstaan, gaan dit 'n transformerende effek op my totale lewe en interaksie met God, mense en skepping tot gevolg hê.
Dink aan 'n jong mens wat vir sy lewensmaat sê: "Ek is lief vir jou!" en dit beteken (Volgens Jesus se voorbeeld) iets van: Ek beskou jou belangriker as ek, ek wil God se wil vir jou, dat jy as mens ontwikkel, groei, blom. Ek deel jou lewe ter wille van jou, om myself te sien as iets soos 'n katalisator vir jou om te kan groei tot 'n volheidslewe. As dit help, sal ek die seerkry vat om dit reg te kry. Ek sien my eie status en eer as niks, want jy is belangrik nie ek nie. Daar is ook'n verbintenis betrokke wat betroubaarheid getrouheid, eerlikheid en ander waardes tot gevolg het.
Dink nou aan Suid-Afrika en die wêreld. Om dieselfde soort opofferende gesindheid te kan hê deur God se Gees, dit is iets van die inhoud van die woord LIEFDE.
Ek wonder of ons nie besig is om die betekenis van die woord te verloor nie. My verstaan van liefde bepaal ook in ln groot mate my verstaan van God, want daar word gesê: God is liefde! Help ons vertaan met wie ons te doen het.
Moet ons nie ons taalgebruik verander nie, want ons ken God? Geen mens kan vir roomys lief wees nie, want roomys kry geen voordeel daaruit nie!?
Toe ek agape prente soek deur Google, het daar heelwat erotiese prentjies ook deurgekom!...