Kerkleiers se worsteling oor die toestand van Gereformeerde kerk in Mosambiek

Venstertjie op 'n Mosambiek kerk vergadering

Hier is van my notas oor die vergadering. Die gedeelte oor die motorfietse is om 'n aanvoeling te gee van wat in so 'n vergadering gebeur. Die tweede gedeelte is volgens my die belangrikste gesprekspunt wat bespreek is. Die vergadering was twee volle dae lank.

Motorfietse

Die geld vir twee motorfietse is gegee en die sinode moet besluit waar om dit te gebruik. Hulle het toe die motorfietse gekoop en vra die sinode vir wie dit moet gaan. Daar is twee gedagte rigtings. Die een groep sê dat ons die dominees moet help wat die swaarste kry en die verste afstande het om te ry. Die ander groep staan daarvoor dat ons moet voort gaan met die lys. In die begin het omtrent alle dominees motorfietse gekry en dit het op ‘n stadium gestop, ons moet nou verder gaan met daardie lys.

Dit het ‘n lang gesprek afgegee en op die ou end is gesien dat daar nie ‘n konsensus daaroor gaan wees nie. Op die ou end was daar 8 wat sê dat dit volgens die lys uitgedeel moet word en 7 wat sê dit moet gaan waar dit die nodigste is.  Die saak het net verder uitgerek totdat daar besluit is om die een volgens die lys te gee en die ander een volgens nood.

Hierdie gesprek was voor die gesprek oor visie en ek het probeer om hier die koninkryks gedagte oor te dra a die eerste prioriteit, maar dit het nie ‘n verskil gemaak nie.

Op die ou end is die een gegee vir ‘n dominee wat dit regtig nodig het ds Nunes. En toe die lys ondersoek word val dit toe op ds Joao Herbarth. Toe hy, wat in Mocuba is, dit hoor het hy aansoek gedoen om die motorfiets eers te gee vir ds Tuvuliua van Calane wat swaarkry en dat hy eers later ‘n motorfiets kan vat. Hy kan net nie nou oor sy hart kry om die motorfiets te vat terwyl daar ander is wat so swaar kry nie.

Gesprek met Tumbine sinode oor ondersteuners se rol.

Hierdie gesprek het ek my eie strategie gebruik, ek bid maar dat die Here dit sal regmaak.

Het agter gekom dat dit nie help om by die sinode se swakhede te begin om te kyk waar ondersteuners kan inskakel nie. Het eerder by visie begin.

Het wel gesê dat sekere pogings tot vandag nie werk nie. Die Deca se plant projek lewer nie die resultate wat ons wou hê nie. Chiconono se probleme is nog nie opgelos. Mediese projek sukkel met diefstal en ander probleme, maar die ondersteuners is almal toegewyd om die kerk te ondersteun so goed hulle kan.

Om egter te weet waarheen ons gaan moet ons eers kyk na wat ons van die Here hoor, ons heel belangrikste taak is vir die toekoms. Wat ons in die eerste plek die jaar wil bereik.

Moderator: Ons visie is om die Noorde te bereik met die evangelie en dan selfs oor die grense te gaan met die proses. Die projekte wat ons het in die gemeente is om die kerk te help sodat die kerk dit kan doen. Ons probleem met DECA is ons self en ons manier van werk. Ons kry dit nie reg om resultate te kry nie. Miskien moet RSA ons hier met idees help.

Ouderling: Visie is baie belangrik. Hier tussen ons gemeentes is daar plekke waar die evangelie nog nie gekom het nie. Die sinode se vervoer is swak. Verder het ons projekte ook nog nie ander plekke bereik nie. Ons het hulp nodig waar ons dit nie regkry nie.

Dominee: Projekte moet ons help om daar ver te bereik.

Moderator: Ons sentrale visie is evangelisering. Die hele sinode stem hier saam. Projekte ondersteun die visie. As die projekte dan nie reg kry om ons hier te help nie, moet ons ander maniere kry om ons visie te bereik.

Dominee: Ons visie is die koninkryk van God, as ons baie projekte het maar nie die koninkryk van God bereik nie, dan het ons niks. Evangelisasie is ons eerste doel.

(ek dink dit is nogal goed dat evangelisasie gesien word as groter prentjie en die rol van projekte so ingekleur word. Die fokus skuif duidelik van projekte as visie. Dit is so ver ek weet die eerste keer dat dit so duidelik uitkom. – Ek het na die inleiding niks verder deelgeneem nie).

Vise Moderator: Ons ondersteuners kan ons help hoe die projekte kan funksioneer. Wat dink ons vennote oor die terrein wat ons het by DECA en hoe ons dit wil bereik?

Hier het ek verduidelik dat projekte ondersteun moet word en ons probeer om die probleme daar op te los. Daar is voorstelle gemaak waarop antwoorde gesoek word, maar dit is nodig om meer te hoor oor die visie van evangelisasie. Daar is baie van die gemeentes wie se lidmate nie evangeliseer nie en besig is om agteruit te gaan. Hoe kan ondersteuners saam loop met die visie?

Alg Secretaris: Ons het vanaf ons opleiding nooit met mekaar gepraat oor hoe ons die werk moet doen nie. Elke dominee doen maar hoe hy die beste dink om te doen. Sommiges doen herlewings byeenkomste en ander weer nie.

Drie jaar terug het ons begin dink aan die noorde om daar uit te reik. Ons het net gevra wie is beskikbaar om daar te werk. Die wat hulle name gegee het is gestuur sonder om vir hulle te sê wat hulle daar moet doen. Hulle word selfs gekritiseer oor wat hulle doen.

Dit gesê moet ons evangelisasie voorop stel.

(Ons moet nie aanvaar dat ons inhoud van die woord evangelisasie dieselfde is as wat bedoel word nie. Tweedens moet ons hier duidelik hoor die onsekerheid wat dominees het oor wat hulle moet doen in hulle gemeentes).

Ouderling: In wyks gemeentetjies is daar baie swakhede, soos bv ‘n ouderling wat nou al baie jare die leiding neem en niemand toelaat om enige iets te doen nie. Hy doen alles en besluit alles. Baie mense vlug uit die kerk agv die soort swakhede.

Ouderling: Baie wyks gemeentes verloor hulle jeug. Leiers maak bv nie ruimte vir jeug om deel te word van die leierskap nie. Hulle word dikwels geen geleenthede gegee nie.

In die verlede was daar baie opleiding, maar dit gebeur nie meer gereeld nie. Jeug het nodig om te verstaan wat die kerk is, sodat daar ‘n toekoms kan wees.

Dominee: Wys op die belang van dominees wat mekaar moet help en saam moet werk met idees.

Dominee: Daar is ‘n tekort aan materiaal om te gebruik.

Ouderling: Bevestig dat dit mense help as daar besoekers kom om dieselfde lering te gee as wat hulle dominee gee. Nou het hulle baie meer vertroue daarin. Daar is in die verlede sulke besoeke gedoen waar een persoon oor finansies praat, ‘n ander oor gesin wees en ander onderwerpe. Die groep gee saam opleiding en dit het baie trefkrag. Hierdie soort opleiding het ongelukkig nou opgehou. Dit sal beter wees as dit weer kan gebeur.

Vise moderator: aanbidding en gebed is ‘n stryd. Daar is ‘n vyand.

Sekretaris: In die verlede is die ETE opleiding gedoen in die kerk en daarna het Espanor dit begin doen en het die kerk opgehou. Visie moet in die Sondag skool by die kinders begin en daarvandaan uitbrei.

Dominee: Die belangrikste is evangelisering, vennote kan help met projekte maar evangelisering bly belangrikste.

Dominee: Ons is besig om ons jeug te verloor. Ons wil graag weet hoe gaan dit met die jeug in RSA se kerke. Sal hulle kan help.

Danie: Verduidelik die agteruitgang van baie gemeentes en die kerk in die algemeen wat baie lidmate verloor. RSA het nie die antwoorde nie en die antwoorde wat daar werk sal nie noodwendig hier ook werk nie. Tog kan gesprekke met mekaar oor dieselfde stryd dalk goeie gevolge hê en kan ons dalk verteenwoordigers uit die sinode in RSA kry wat met die jeug werk wat ons kan besoek en saam kan gesels oor die uitdagings. Selfs iets saam doen.

Danie: Ek word gevra om gesprek af te sluit. Omdat die gesprek nog ver van klaar is en daar nog baie daaroor wil praat, maar nie tyd het nie, ons dit dalk aan die dagbestuur opdra om met dit wat ons gese het iets na die tafel te bring en dan te sien hoe RSA vennote kan inskakel by die sinode se planne. Verder het ek die moderator gevra om daar waar swak verhoudings tussen dominees bestaan, hulle saam te roep en sake te help besleg dat ons mekaar kan vergewe en weer een kan word. As ons dit nie doen nie, gaan samewerking tussen dominees nie werk nie. 

Tekens van ‘n Tradisionele lewensstyl in Afrika

Op die lughawe in Blantyre gesels ek met ‘n eienaar van ‘n “marinda” voertuig wat ek dink ‘n Toyota is. Hy gebruik die voertuig as ‘n taxi en ons praat oor die prys om na die grens by Mulanje te ry. Hy vra eers sy vriend waar watter prys om te vra. Sy vriend sê toe in Chewa dat hy op 60 moet begin, dit is nou 60 000 Malawi Kwacha. Ek antwoord  toe met 35, en hy antwoord toe baie vinnig dat wat dan van 45. Ek sê toe wat van 40. Hy aanvaar toe 40.

Eers ry ons na die vulstasie met ‘n ‘n ATM sodat ek die geld kan trek en gelukkig is die ATM aan lyn en kry ek die geld. Ek koop toe vir ons elkeen ‘n pakkie koekies en water.

In die voertuig gesels ons toe oor die voertuig en hy gesels baie lekker saam. Ek vertel toe ook waar ek werk en vir wie. Hierdie interaksie tussen ons is belangrik om te verstaan waar die openheid tussen ons vandaan gekom het.

Hy vertel toe van ‘n vrou vir wie hy ook na Mosambiek gery het en met die invra vertel hy vir my die storie. Dit is ‘n vrou wat ‘n paar maande terug op die lughawe vir hom gehuur het om haar in Mosambiek in te vat na ‘n plek suid van Milange met die naam Posto Shire, want daar bly ‘n bekende tradisionele geneser. Die man verskaf medisynes vir omtrent enige iets. (Medisyne beteken nou allerhande snaakse goed wat  mens iewers begrawe of op iets smeer of in kos sit, wat ookal) Die vrou is van Lesotho, maar kom uit die Kaap waar haar man suksesvol werk by ‘n lykshuis. Sy het by hom gaan bly met ‘n kind en hy versorg vir hulle, maar sy kan nie kinders kry by hom nie. Ek weet nie of dit die rede is van haar ongelukkigheid nie, maar sy kom vra medisyne vir die geneser of toordokter om haar man dood te maak dat sy al sy besittings kan kry. Verder ook medisyne om ander se geld te kan kry. Sy glo dat sy deur hierdie medisyne ‘n baie ryk onafhanklike vrou gaan word wat kan doen net wat sy wil.

Hulle kom toe by die man baie ver in die bos na baie sleg paaie en ek weet nie wat die onderhandelinge was nie, maar sy het dit alles met haar man se geld gedoen met die storie dat sy vir haar familie kom kuier in Malawi en vir hulle moes help. Die geneser gee toe vir haar die medisyne en daarmee is sy terug na RSA.

‘n Maand later is sy terug wat sy was onseker of sy die medisyne reg gebruik het, want daar het niks gebeur nie. Haar man lewe nog. Die geneser vertel toe vir haar dat die medisyne nou nutteloos is, want dit is verkeerd gebruik en hy kan haar nie verder help nie. Sy is toe terug en blykbaar het sy later weer gekom, want sy het uitgevind van ‘n beter geneser in Mangochi Malawi. Sy is nou na hom toe om te sien of sy nie by hom medisyne kan kry wat beter sal help nie.

Die goeie deel van die gesprek is natuurlik die openheid en onveroordeelde verhouding tussen ons, maar ook die gesprek tussen ons oor die evaluering van die hele situasie in die lig van ‘n gedeelde christenskap. 

Goedhartigheid

Hierdie woord in Grieks beteken om 'n goeie aanvoeling te hê oor wat om in elke omstandighede te doen. Dit wat goed en reg is. Goed en reg is nie altyd lekker en gemaklik nie. God laat soms toe dat ons swaarkry, want Hy is goed en weet wat goed is vir ons.
Die ander ding van goedhartigheid is dat dit baie onselfsugtig is, want as jy wil weet wat goed is vir 'n ander dan moet jy baie fyn luister en ingestel wees op die ander se behoeftes, gevoelens, vrese en wat vir daardie omstandighede goed sal wees.
Daar is ook 'n wederkerigheid in goedhartigheid, want dit gebeur in groepe net soveel as wat dit oor die individu gaan. 'n Familie of geloofs gemeenskap is goedhartig teenoor mekaar. Daar is dus 'n bewustheid van wat is goed vir die groep, want wat goed is vir die groep is ook goed vir die individu.
Goedheid gaan gepaard met baie opoffering, selfs vernedering.
Goedhartigheid is 'n manier van dink en vra baie konsentrasie en luister vermoeëns. Menswees wat genoeg dissipline ingeoefen het dat eie drange en gevoelens weg geskuif kan word ter wille van die groep. Jyself is natuurlik ook belangrik en daaraan moet ook aandag gegee word wanneer dit goed is om dit te doen, maar 'n goedhartige mens weet wanneer dit goed is om van jouself ook te kan vergeet wanneer dit deur die groep of omstandighede nodig is om dit te doen. Wanneer dit goed is om dit te doen.

Maart 2017 Besoek program

Date	Description
18-19 March	Go to Pretoria talk to Hein about Americans
20-21 March	Go to Blantyre and sleep over
22 March	Travel to Milange
23 March	Rest orientation meeting
24 March	Drive to Chionono may be sleep in Muembe
25 March	Visit Muembe for the day. Do some visits in town. Sleep Chiconono
26 March	Visit Mavago and sleep over in Mavago
27 March	Afternoon drive back to Chiconono
28 March	Visit Chiconono
29 March	Drive to Muapula and sleep there
30 March	Visit Muapula and sleep over
31 March	Drive to Entre Lagos and sleep over there
1 April	Visit Entre Lagos and sleep over.
2 April	Drive to Milange
3 April	Keep one day to stay over an extra day where necessary
4 April	Rest
5 April	Meeting with Executive of synod
6-7 April	Meeting with synodical committee
8-12 April	Youth conference or visit to an congregation
13-15 April	May be meeting with FEBA radio
16-19 April	Drive back to Cape Town.

Christian transformation of communities in Asia

Ek deel hierdie graag, want dit praat oor dieselfde goed wat ook in Handevat se visie is vir Noord-Oos Mosambiek 

SE Asia Today

More recently, a ministry we are connected with that serves in SE Asia has seen similar results.[5] In 2005, Tai Ping village was a typical poor rural community: everyone was hungry most of the time, the houses had dirt floors and mud walls. There were no latrines. People rarely washed. Few children went to school. The people were sick, hungry, and illiterate. Most importantly, they suffered from spiritual poverty. They had a saving faith in Christ, but no knowledge of a divine plan for their lives.

Through a simple training program the people learned that Jesus died not only so they could go to heaven, but also to reconcile and restore all things (Colossians 1:19-20; Revelation 21:5). They learned that God’s plan is for them to grow mentally, physically, spiritually, and socially (Luke 2:52), that God had given them resources and abilities He wanted them to use to show His love to others. They began to help those in need with food or simple gifts.

They plowed and harvested fields for the sick. They built houses for widows and orphans. They built roads to their farming areas. Farmers could grow enough rice to feed their families and to sell. Their income increased 5 to 10 times. Eventually they even built a bridge. The government was so impressed they invited the local TV station to film a news story on the church.

Eventually, the government built a school for the community as a reward for all their hard work. Now, all their children attend through high school, and for the first time ever, a number of children are attending university.

The church learned that God gave them their bodies, thus physical health mattered to God. They learned hygiene and the treatment for common illnesses. The community’s health began to transform. Neighbors saw the health of the church members improve and began to do imitate their practices. Soon, everyone in the community was using a latrine, washing before eating and cleaning their homes. Every household began gardening and eating vegetables. Today people are rarely sick. Children no longer die from diarrhea.

They learned what Scripture says about the roles of husbands and wives. They stopped beating their wives and began to show them love. Wives learn to treat their husbands with respect, and parents to show affection to their children.

People in the community became more receptive to the Gospel and the church itself was transformed. Now 90% of the community (about 700 people) profess faith in Christ, attend church, and tithe regularly. About 80% of church members actively participate in acts of service.

Similar stories could be told of many communities in the region. In fact, at least 50 communities have testified, “We no longer have poverty. We want to go to other villages and bring these truths to them.”

~

I believe change is coming. I have traveled the world, engaging with churches and Christian communities, for almost 40 years. As I meet with local church leaders they increasingly recognize that the influence of their gospel proclamation is not having the expected results on their people, communities and nations. They are hungry for answers and are finding them as they begin to emphasize obedience to Jesus teachings.

Maybe it’s time for a humble and prayerful global consideration of this issue!

Bob Moffit

Handevat, Gedagtes oor die toekoms

Liewe betrokkene

So teen die einde van die jaar, deel ek graag die gedagtes met julle:

BESOEKE AAN SENDING GEBIEDE
Ds Joao Herbarth, skryf 'n brief om my te herinner aan ons gesprekke oor die toekoms. Ons sien die waarde daarvan indien die sinode sendinggebiede van die Tumbine sinode meer gereeld besoek. Die voorstel is dat Handevat 'n voertuig moet aanskaf in Mosambiek om jeug en ander leiers meer saam te kan vat na die plekke. Die sinode moet steeds hulle eie voertuig ook gebruik en onderhou vir die nader gebiede, want dit is makliker vir hulle om gemeentes toe te rus sodat hulle deur bydraes self die kostes van so 'n voertuig kan dra. Vir die sinode om die verder gebiede te besoek, is nog te groot stap vorentoe op die stadium. Daar moet nog vir seker nog ten minste nog 6 jaar gebou word aan die rentmeesterskap van die sinode voordat die sinode daardie verantwoordelikheid kan oorneem. Vir hierdie oorgangstyd is dit nodig om hande te vat en saam te werk. Ek begin dus dink daaraan om 'n fonds te bou vir die aankoop van 'n Japanese voertuig in Mosambiek. Ons is aan die gesels daaroor.
'n Ander manier is om 'n dubbelkajuit bakkie in Johannesburg te hou by van die vriende wat ek daar het. Daarvandaan is dit net twee dae se ry na Milange ipv vier. Met die opsie, sal ek egter ook moet werk aan groter inkomstes. Joao, lag vir my as ek so praat, want sy redenasie is dat as die Here dit wil hê, dan sal Hy voorsien. Ek moet my nie daardeur laat beperk nie. 'n Ander voordeel van die opsie is dat ek graag meer moeite wil doen om mense saam te vat na Mosambiek en op die manier kan dit makliker plaasvind. Dit is regtig 'n baie sinvolle manier om in te bou in mense se lewens. Mense word vir altyd verander deur sulke besoeke. Verder kan mens ook meer gereeld vir sendelinge help om voorraad op te vat of af te bring. (Nou oortuig ek myself al amper).
Ek self hoop om nog tot op 70 jarige ouderdom voort te gaan met die werk as die Here so wil en die kragte hou. Dit is baie veeleisend, so mens moet maar kyk. As die Here iemand anders wil stuur vir opvolg, dan is dit ook sy wil, dit bly egter altyd belangrik dat bemagtiging van Mosambiekers, soveel moontlik nagestreef moet word.

NUWE DAGBESTUUR VAN DIE SINODE
Die nuwe leiers van Tumbine vir die volgende twee jaar, het meer aandag nodig as die vorige leiers. Ek moet defnitief my werk aanpas daarby om baie tyd by hulle te spandeer.

FINANSIES EN MOONTLIKE POS IN 'N GEMEENTE
As daar oor finansies gepraat word, is daar 'n groot dankbaarheid vir hoe die Here sorg. Vir soveel jaar het Hy self die deure vir die werk oopgemaak en baie mense maak groot opofferings daarvoor. Die inkomstes maak die werk moontlik en kry ek sonder onderbreking 'n salaris met medies en Pensioen. Ons het die pensioen bydraes verminder tot 'n baie laer kerf om dit volhoubaar te maak. Ek is een van die sendelinge wat die beste versorg word op finansiele gebied. Dit dek egter ook nie meer die bedieningskostes nie en daar is ook nie jaarlikse inflasie groei nie. Die drie of vier keer wat ek Mosambiek toe gaan word dikwels twee daarvan op eie kostes gedra. Ons strewe dus vorentoe om eerstens die bedieningskostes te dek en daarna te dink aan inflasie aanpassings. Een van die gedagtes is om te kyk na 'n gemeente wat graag wil groei in sending, en weens die afskaling in gemeentes nie meer 'n tweede of derde leraar kan bekostig nie, maar dalk 'n kwart pos kan dra. Om dan met hulle te gaan gesels en dalk kan ons mekaar so help. Ek sal dan graag wil fokus op die gemeente se betrokkenheid in hulle gemeenskap en praktiese opleiding in uitreik, veral as die gemeente reeds 'n betrokkenheid het in Mosambiek. Ek is lief vir Mosambiek, maar werk graag met enige mense wat op enige manier in hulle praktiese roeping vir die wêreld wil groei. Ek gaan baie hard aan myself moet werk om in te pas in gewone artikel 9 take in 'n gemeente en sal nie my potensiaal so kan uitleef nie.

AMERIKAANSE GROEP
'n Interesante verwikkeling is dat in 2017 ek gevra is om 'n groep Amerikaanse jongmense vir 'n maand Mosambiek toe te vat.

RADIOWERK
Nog 'n verwikkeling wat die werk kan beinvloed, is dat radio FEBA hulleself bereid verklaar het om in vennootskap met die Tumbine sinode te gaan vir die radiostasie op Chiconono. Dit klink baie goed, maar dan sal ek defnitief redelik tyd moet spandeer in die fasilitering van die verhouding. Dit is ook vir radio Feba 'n nuwe ondervinding om op die vlak met 'n plaaslike kerk in 'n vennootskap te gaan. Dit is 'n jong kerk en die leiers het baie min ondervinding van sulke vennootskappe.

CHRISTENSKAP OP DIE GROND
Daar is ook die fokus van Handevat om daar waar die status en mag op sy minimum is, saam in 'n verhouding God se wil en hart te leer ken en in gehoorsaamheid daarop te reageer. Dit gebeur dikwels minder in offisiele vergaderinge as in huise en op die grond in gemeentes. Hierdie fokus wil Handevat nie verwaarloos nie.

KOM GESELS SAAM
Ek gaan binnekort weer 'n paar mense bymekaar roep om oor die sake te gesels. Indien enige iemand voel hy of sy wil deel daarvan wees, kontak my asb en ek sit jou dan ook op die uitnodigingslys. Hoop om 'n paar meer mense te sien.

Ek wil verder almal wat die stukkie lees vra om jou gedagtes, maak nie saak wat dit is nie, in kommentaar (comments) by te voeg.
Dit is goed  om die Here te dien.

Wes-Kaap regering praat met religieuse leiers

Wes-Kaap regering praat oor samewerking met Religieuse instellings

As Handevat bediening het ek gereageer op die regering se uitnodiging om die byeenkoms by te woon en deel ek dit graag met julle.

Gelukkig ry ek met die motorfiets en hoef ek nie parkering te soek in die besige stad nie. Met navraag word ek verwys na die 6de vloer van die Burger sentrum in die raadsaal. Die saal word gevul met ‘n paar honderd leiers van religieuse instansies. Sommige is tradisionele leiers wat openlik in gesprekke hulle vertroue op die voorvaders plaas. Dan is daar Moslem leiers, leiers van tradisionele inheemse kerke en dan ook die hoofstroom christelike kerke se verteenwoordigers. Vir die NGK kon ek buiten myself, net vir Ds Leon van Badisa daar opspoor.

Ons sit in sulke stoele wat kan draai met ‘n mikrofoon en luidspreker voor jou met ‘n paar knoppies. As jy wil praat druk jy net die mikrofoon knoppie en die rooi liggie gaan aan op jou mikrofoon en dan hoor almal jou.

Die byeenkoms se doel is om die nuwe “desk” (weet nie hoe om dit te vertaal nie) naamlik religieuse “desk” bekend te stel. Die “desk” is nog in ‘n begin stadium, maar hulle het reeds ‘n lys van doelwitte, alhoewel dit nog verfyn en aangepas moet word.

Ons raadslid Susan Little, word die eerste geleentheid gegee om met die leiers te gesels. Daar word vir 2 ure lank vrae uit die gehoor beantwoord en die fasiliteerder, Brian Ford, verteenwoordig 'n baie hulpvaardige regering wat samewerking soek. Alle vrae word geantwoord of verwys. Daar word gesukkel om weg te kom van die saak ook grond. Baie kerke en organisasies soek grond vir hulle byeenkomste en daar is te min beskikbaar. Daar is te veel aansoeke en Brian verduidelik mooi die uitdagings van die proses. Ek wil graag die opmerking maak dat, ek bekommerd is oor die gehalte van leierskap wat tydens die vergadering na vore gekom het. Die NGK is volgens my nodig vir die gesprekke, want ons het waardes wat hier baie nodig is om in die Wes-Kaap 'n verskil te maak. Mense, die uitdagings is geweldig groot!

Behalwe vir die bekendstelling van die religieuse “desk” is daar twee vrae op die tafel gesit: Hoe kan die regering die religieuse instellinge beter ondersteun en tweedens hoe kan die religieuse instellinge die regering kan bystaan.

Ek wil graag Raadslid Little se toespraak met julle deel. Ek gaan dit nie te veel struktureer nie, want sy het meer haar hart gedeel as om dit goed te organiseer en ek gee dit deur soos ek dit neergeskryf het.

Haar definisie van kerk, is mense wat in die eerste plek die mees kwesbare mense in die samelewing dien. Dit resoneer met my, want dit is ook my hart. Sy het al die organisasies uitgedaag om minder op hulle eie sake en groei geld en besittings te konsentreer en meer op die behoeftes van die samelewing. Sy reken dat sy dit kan sê, want feitlik alle navrae wat hulle as regering kry van religieuse organisasies, is in die eerste plek oor grond en klagtes. Sy het nog feitlik geen organisasies gekry wat bekommernisse oor die gemeenskap kom deel het. Sy daag hulle uit om nie grond te soek vir hulle eie belang nie, maar om die gemeenskap te dien en sy wil dit graag in die praktyk sien. Hulle wil nie meer grond gee aan organisasies wat geen verskil in hulle gemeenskappe maak nie.

Sy soek tekens van liefde vir die gemeenskap, want die probleem is nie dwelms, tiener swangerskappe en bendes nie. Hierdie is maar net die simptome, want die groot probleem is gebroke families. Sy daag ons uit om betrokke te raak by mense. Alcohol word gesien as 'n groter probleem as dwelms, maar mense praat dikwels meer oor dwelms. RSA het die hoogste uitval van kinders in die primêre skole in die wêreld en die probleem is mammas wat drink.

Sy daag ook leierskap uit, want mans vervul nie meer die leierskap rol nie, families kan nie voort gaan soos dit nou is nie. Ons vaar BAIE sleg wat huishoudelike geweld betref. Dit is die hoof rede van mense wat op die straat beland. Daar is 7000 straat bewoners in die Wes-Kaap. Negentig present van vroue op die straat is verkrag voor die ouderdom van 5 jaar.

Een van die uitdagings is om nie net te praat, optogte te reel en te preek nie, maar om betrokke te raak by mense. Die regering het in die gebroke gemeenskap hopeloos te min sosiale werkers. Kan daar nie meer mense wees wat mens kan aanneem en versorg nie. As daar maar 'n sosiale werker kon wees vir elke gesin.

Sy daag ons uit om in ons gemeenskappe die mees kwesbaarste mense op te spoor en met hulle as regering daaroor te kom praat. As elke gelowige maar net vir een persoon kan omgee en betrokke kan raak by een persoon, dan gaan ons gemeenskap verander.

Sy sê dankie vir baie voedings skemas, maar wys daarop dat dit op sigself meer skade doen as goed. Op die manier word mense afhanklik op die wat die kos voorsien en dit is 'n bose kringloop en daarom verkeerd. Leer eerder verstaan hoe lyk lewe op die straat. Daar is organisasies wat persoonlike verhoudings met mense aanknoop en hulle leer ken en dan oor tyd met hulle werk. Mense word aangeneem en 'n pad met hulle geloop. Ons moet mense begelei om effektiewe aanneem ouers te word.

Alhoewel sy dit meer diplomaties gesê het, het sy religieuse organisasies gekritiseer wat uit eie belang te so groot waarde aan geld en posisie heg, dat hulle dit nie reg kry om dit af te gee nie en so raak hulle heeltemal oneffektief in hulle roeping. Ons moet dit teenwerk. Hierdie is dan juis een van die redes hoekom ek dink ons ook by ander kerke betrokke moet raak. Ons het regtig waardes en leierskap eienskappe wat ander kan help groei!

Sy het gevra dat die religieuse instellinge hulle distriks kantore sal kontak om in gesprek met mekaar te tree en praatjies te lewer oor uitdagings, veral met betrekking tot die mees kwesbare mense. Ons weet dat daar mense van so jonk as 17 jaar oud is wat soveel keer verkrag is dat dit nie meer getel word nie, maar ons is nie sonder hoop nie. Sy doen 'n ernstige beroep aan almal om te bid. Bid vir die shebeens en ander afbrekende plekke en sisteme in die gemeenskap.

Ons word almal uitgenooi om meer hande te vat met die regering. Die fasiliteerder Brian Ford het ons uitgenooi om hom self te kontak indien ons verder wil gesels en hy sal self betrokke raak of verwys. Sy epos is brian.ford@capetown.gov.za

Groete