Die een gedagte is dat enige gemeente wat nie sending as hulle eerste uitgangspunt het nie, is besig om van binne af te disintegreer. Dikwels gaan gemeentes geestelik dood lank voordat daar 'n fisiese doodgaan.
Die tweede gedagte wat in baie sterk woorde in die boek voorkom is dat indien daar op bediening gefokus word en nie sending nie, soos reeds gesê, dan is die gemeente op die afdraand. Indien die gemeente nou besef dat hier fout is en wil omdraai, dit in die geskiedenis bewys is dat met die beste pogings, daar nie geslaag word om om te draai nie.
Dit is twee geweldig sterk stellings en ek wil byvoeg dat Communitas en die NGK opleiding in die algemeen, vir Alan Hirsch baie sterk aanbeveel en gebruik. Persoonlik vind ek in my verstaan van die Bybel ook baie sterk aansluiting by hom en het groot respek vir sy uitsprake. Ek neem dit baie ernstig op en juis daarom is daar 'n begeerte om dit met die kerk te bespreek en saam te dink en te ontdek wat die Here se wil vir die NGK in Brackenfell is. As Handevat bediening is dit ook gedagtes waarmee ons werk in Mosambiek.
Ek wil graag die twee terme "sending" en "Bediening" bietjie omskryf: Bediening word gewoonlik verstaan as al die aktiwiteite van die gemeente wat gerig is op lidmate en struktuur van gemeente. Dit sluit vir my in eredienste, want dit is meestal belydende lidmate wat eredienste bywoon. Selfs met doop en begrafnisse gaan dit meer oor die persone betrokke as oor die besoekers wat dalk nie die Here ken nie. Verder sluit dit in geld insameling bedieninge soos kersmarkte ens. Dit gaan oor die finansiële oorlewing van die struktuur van die gemeente. Verder sluit dit ook Sondagskool, jeug, klein groepe, sieke besoeke ens. in. Grotendeels is die bedieninge besig met lidmate of ander christene.
Sending aan die ander kant is dit wat gedoen word vanuit 'n Goddelike roeping en identiteit, aan mense wat God-loos is en lewe. Mense wat verlore is. Dit sluit dan in evangelisasie aan hulle sodat mense hulle tot God kan bekeer en gered word. Sending sluit egter baie meer as net evangelisasie in, dit gaan ook oor 'n dissipelskap proses om as christene te kan lewe, Politiek kan bedryf, besigheid kan doen, opvoedkunde kan beoefen kuns beoefen gesinne en verhoudinge hanteer ens. Net as voorbeeld: Mens is nie net tevrede as ons skole positief is oor 'n christelike karakter nie, maar dat die talle ander skole rondom ook daarin groei. Indien nie, is daar nie 'n toekoms vir ons land nie. Elke lidmaat met sy of haar gawes en omstandighede, besig om daar waar hulle is die lig te laat skyn.
In verhouding tussen kerk bediening en sending, is die enigste weg dat ALLES met sending moet begin. Dit is die sending wat bepaal hoe die bediening gaan lyk. Dit is wat Hirsch beskryf dat indien dit nie so is nie, dan is ons besig om te desintegreer.
In toepassing op Brackenfell moet ons vra, waar is ons fokus, wat is ons reg tot bestaan?
Gedryf deur 'n liefde vir ons land en poging om as christen my roeping in die land en kontinent uit te leef, sal ek graag die vraag wil vra, eers hoor hoe christene veral leiers soos ouderlinge, hieroor dink en indien nodig dan my gedagtes daaroor te deel.
Laat ek afsluit met die gedagte: As christen is ons NOOIT sonder hoop nie, ook nie vir ons land nie.
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking